bluebridge

Alle belevenissen uit 2009

 

Het verslag begint hieronder met
de laatste dag, als je bij het begin wilt beginnen dan helemaal naar
beneden scrollen en dus van onderen naar boven gaan lezen.

Venlo, Vrijdag 28 augustus 2010

We zijn weer thuis. 3 weken waren
we onderweg op het IJsselmeer en de Wadden, daarna 2 weken thuis en toen
8 weken onderweg langs de Belgische kust, Noord Frankrijk, NormandiÎ,
Kanaaleilanden en via de Engelse zuidkust weer terug naar Zeeland.

Een heel mooie tocht en periode. Terugkijkend is de tijd heel snel
gegaan en indien we nog een paar weken langer onderweg waren
geweest hadden we dat ook niet erg gevonden. We zullen de komende tijd
zeker nog een aantal weken van onze boot genieten op de Zeeuwse wateren.

Hoe verging het ons de laatste dag ?

Omdat we naar Zeeland gebracht waren moesten we uiteraard ons vervoer
naar huis ook weer organiseren. Tijdens onze afwezigheid hadden we een
uitstekend oppas-echtpaar. Een oom en tante hielden een oogje in het
zeil. Als dank stelden we voor ons een in Colijnsplaat te komen bezoeken
en dan konden we wellicht met hun terugrijden naar huis. Zo sloegen we 2
vliegen in een klap.

Ze waren op tijd vertrokken uit Venlo en tegen elven waren ze bij ons
aan boord. Na koffie, een wandeling door Colijnsplaat en haven
werd er uitgebreid geluncht aan boord.

Hierna werd het tijd om spullen in te pakken, de boot nog even goed te
inspecteren, alle buitenkranen afsluiten, gas afsluiten , stroom
afsluiten en kijken of alle landvasten goed vastzaten zodat we de
boot met een gerust hart een paar dagen konden achterlaten.

Via Goes en Breda en uiteraard nog een gezellig etentje onderweg
kwamen we om 22.30 uur weer op onze vaste bodem in Venlo aan.

Vanaf deze plek dank ik al onze
lezers en met name diegenen, die via een reactie hebben
bijgedragen aan de stimulans voor mij, om dit verslag te blijven maken.

Tot ziens en tot een volgende keer.

Colijnsplaat, woensdag 26
augustus 2009.

De vakantie nadert zijn einde.
Rond 12.00 uur hebben we afscheid genomen van onze vrienden en beginnen
aan het inpakken , opruimen, poetsen en andere werkzaamheden die bij het
einde van deze lange en mooie vakantieperiode aan de orde zijn.

Ook nog wat kleine reparaties doen, of beter gezegd, dingen die
tijdens de vakantie niet goed werkten worden nu verbeterd. De
vuilwaterafvoer geurde onfris. Wat bleek: de slangklem zat iets los. Na
het weer goed aandraaien en reinigen van de slangen was alles weer
prima. Het deurslotje functioneerde ook niet goed. Ik heb het slotje
gedemonteerd en meegenomen naar de watersportzaak. Daar wist men te
vertellen dat er een beveiliging op zit. Met een foefje haal je de
sleutel er zo weer uit. Moet je maar net weten.

In de namiddag hadden we nog tijd om een klein rondje te fietsen.
Rijkswaterstaat is bezig met de dijkverzwaring en voor onze vakantie
waren ze nog volop bezig en nu was alles rond de haven klaar. Ze hebben
een verhard, breed pad op de dijk gelegd waar je mooi over kunt wandelen
en fietsen. Het strandje vlakbij de haven is in ere hersteld, zelfs een
trap ernaar toe gemaakt. Er zijn diverse banken geplaatst en aan het
begin van de trap zelfs fietsenrekken.

Verderop, in de buurt van Camping Orisant hebben ze het
natuur-zwembad in ere hersteld kompleet met groot zandstrand en voor de
kinderen speeltoestellen.

Het zwembad is een inham van de Oosterschelde. De inham hebben ze met
een betonnen damwand afgesloten. Bij hoogwater loopt het water over de
dam, het zwembad wordt dan gevuld en bij laagwater blijft het bad
gevuld, de damwand zorgt ervoor dat het bad niet leegloopt.

 

Colijnsplaat, dinsdag 25
augustus 2009

 

We zijn alweer 2 dagen in onze
thuishaven aan het vakantievieren.

Gisteren en vandaag hebben we bezoek van 2 vriendenparen. Ze
hebben onze nieuwe boot nog niet gezien en dit was voor ons een reden om
ze een paar dagen uit te nodigen.

Tegen 11.00 uur arriveerden ze. Onder het genot van een kop koffie werd
de heerlijke meegebrachte vlaai genuttigd

.

Daarna uitgevaren en de Oosterschelde op.

Een mooi windje en een staalblauwe hemel bracht ons naar de
Roompotsluis. Hier is een aanlegsteiger vanwaar je aan land kunt gaan en
na een korte wandeling kom je op een heel mooi strand en duingebied.
Alleen de kenners weten deze plek en daarom is het hier nog betrekkelijk
rustig.

Na de wandeling ging het via de andere kant van de Oosterschelde weer
richting Colijnsplaat.

De avond werd nog heel lang en erg gezellig.

Vandaag, dinsdag, was het weer veel minder. We hadden gepland om een
kort rondje op zee te maken maar zagen hiervan maar af.

Het werd een overtochtje naar Zierikzee.

Hier aan de “boodschappen afmeerplaats”aangelegd en daarna het stadje
verkend. Dus echt toeristje gespeeld.

T15.00 uur heel rustig via een omweg teruggezeild naar Colijnsplaat. We
waren pas na zessen terug.

In het dorp wat gegeten en de avond weer gezellig aan boord doorgebracht

Colijnsplaat, zondag 23
augustus 2009

Vanmorgen werden we wakker met al
een stralend blauwe hemel. Het beloofde een prachtige dag te worden.

Op zondagmorgen wordt er altijd wat luxer ontbeten. Broodjes werden
afgebakken, eitjes gekookt en voor koffie en jus d’orange gezorgd. Dit
alles werd heerlijk buiten in de kuip genuttigd. Het leven is zo slecht
nog niet.

We hebben vandaag alle tijd, we willen pas vroeg avond in Colijn zijn.
Na het ontbijt, omdat de boot met de achterzijde naar de steiger lag,
kon ik eens goed de achterkant van de boot schoonmaken. Na een paar
weken kan dit geen kwaad.

We vertrokken pas na twaalven vanuit Middelburg, via het kanaal door
Walcheren richting Veere. Onderweg kom je dan door de oude sluis van
Veere op het Veerse meer.

Wat was hier aan de hand ?. Vanwege het stralende weer en de matige wind
was het een “zeilers”- drukte van belang. Het leek wel of elk
beschikbaar bootje op het meer was. Om met vol tuig hier doorheen
te zeilen leek ons onverstandig, alleen op de genua ging prima en de
stukken die we tegen de wind in moesten werd even de motor bijgezet.

Om op de Oosterschelde te komen moet je nog de Zandkreeksluis passeren.
We zagen reeds aan de vele masten dat het vanuit de Oosterschelde enorm
druk zou zijn. We telden meer dan 40 schepen bij het uitvaren van de
sluis. Gelukkig waren wij vanuit onze kant met veel minder boten.

Na het verlaten van de sluis ging het richting Zeelandbrug.

Passage verliep vlot en nu op de motor met een sterke dwarsstroom naar
Colijnsplaat.

Boot weer in onze box afgemeerd, de eigen landvasten weer vastgemaakt:
we zijn weer thuis. (Zo mag je de vaste ligplaats toch wel noemen ?)

’s Avonds kregen we bezoek van Jacques en Nadette, onze Belgische
kennissen uit de haven. Ze hadden onze nieuwe boot nog niet
gezien. Wederom erg gezellig.

Middelburg, zaterdag 22
augustus 2009

Vanmorgen na het ontbijt, om 10,15
uur, vertrokken vanuit Breskens naar Middelburg.

Direct na de havenuitgang de Westerschelde overgestoken. Het was bijna
laagwater dus goed opletten dat je de droogvallende plaat voor Breskens
ontwijkt. Dus eerst iets richting zee varen en na het passeren van
de rode ton kun je pas oversteken richting Vlissingen. Het is zaterdag
dus vrij rustig wat betreft zeeschepen, alleen opletten voor de
veerponten.

Onderweg passeerde ons alleen de veerpont de “prinses Maxima”.

We naderden de zeesluis van Vlissingen. Net voor ons kwam een
binnenschip voorbij dat ook door de sluis moest, dus wij konden
tegelijkertijd mee schutten.

Na de sluis kwam de eerste brug in een serie van 5. Hier moesten we
bijna een half uur wachten voor de brug werd geopend. Als je eenmaal
deze brug door bent gaat de rest min of meer zonder verdere vertraging.

Om 12.45 uur draaiden we dan ook de haven van Middelburg in. Eerst
melden bij de haven meester en om 13.05 lagen we op een prima plaats
recht tegenover de aanlegsteiger en het clubgebouw van de Middelburgse
roeivereniging.

De haven ligt aan de rand van het prachtige centrum van Middelburg
.Uiteraard het centrum bezocht en alvast een restaurant uitgezocht waar
we vanavond hebben gegeten.

Het was een genoeglijke middag en avond in Middelburg. Onderstaande foto
is een sfeerimpressie van Middelburg om 21.30 uur,

Het lijkt wel vakantie !

 

Breskens, vrijdag 21 augustus
2009

Maar weer eens de positie noemen
voor de echte volger: 51 graden 23 minuten 789 seconden noorderbreedte
en 003 graden 34 minuten 226 seconden oosterlengte.

Gisteren 20-08 waren we van plan om van Oostende naar Breskens te
zeilen. Alles in gereedheid gebracht, vertrektijd bepaald: 11.00 uur ivm
de stroming die vooral bij de ingang van de Westerschelde zeer sterk is.
Hier moet je ongeveer 1 uur voor HW Vlissingen zijn om hiervan optimaal
te profiteren. Even voor 11.00 uur nog even op de weersite van het KNMI
gekeken. Tot onze verbazing gaven ze een weeralarm af met onweer en
windstoten van boven de 100 km. Omstreeks 13.00 uur zou dit ons land in
het zuidwesten bereiken dus precies als wij daar in de buurt zouden
zijn. Ja we hebben toen maar snel besloten om 1 dag te blijven liggen.

Het begon inderdaad na 12.00 uur flink te waaien de lucht werd donker.
Ben toen naar het strand gaan kijken. Je werd gewoon gezandstraald als
je over de boulevard liep, de strandgasten verlieten ook snel hun plekje
en ook werd de rode vlag gehesen; dus iedereen uit het water.

Voor vandaag waren de voorspellingen gunstiger windkracht 4-5 met
vlagen tot 6. alles uit het zuidwesten tot westen.

Vanmorgen om 11.30 vertrokken en
na een voor-de-windse tocht van circa 4,5 uur waren we in Breskens.
We hadden veel stroming mee, want we hebben maar 20 mijl gevaren,
terwijl de afstand 30 mijl is. Telefonisch contact gezocht met de
havenmeester waarna we box D 11, (afmeren aan stuurboordzijde) kregen
toegewezen. Altijd makkelijk als je van te voren weet waar je moet zijn.

Helaas werd er niet bijgezegd dat je pal met de wind van achteren
moest afmeren. Juist als je gaat afmeren, begint het flink te waaien.
Het verliep allemaal prima, ook dankzij een handje op de wal. Je merkt
wel dat de ervaring steeds groter wordt.

Bij de haven dit bekende kunstwerk, dat er al jaren hangt. Het is
geschilderd op de voormalige graansilo’s. Je kunt wel zien dat Breskens
leefde, en nu nog gedeeltelijk, van de visserij.

Zoals altijd weer boodschappen gedaan, dit is een vast onderdeel van de
vakantie, en we waren ook nieuwsgierig of de vernieuwing van het
dorpscentrum nu helemaal af was.

Voor de bekende Breskensbezoekers kan ik mededelen dat alles nu af is.
Een geheel gemoderniseerd dorpshart met nieuw winkelcentrum en
dorpsplein met kunstobjecten. Breskens is nu, nog meer dan vroeger, een
bezoekje waard.

Oostende, woensdag 19 augustus
2009

Zoals gisteren reeds gemeld gaan
we vandaag naar Oostende. De weersvooruitzichten zijn meer dan prima.
Het wordt aan de kust maximaal 30 graden en in het binnenland zelfs nog
een paar graden meer. Blij dat we met deze temperaturen op het water
zitten.

Na het ontbijt brachten we langzaam alles in gereedheid zodat we
om 11.00 uur konden vertrekken. De temperatuur was al behoorlijk
opgelopen dus snel gaan varen. De eerste paar mijl was er nauwelijks
wind zodat we de motor bij moesten zetten In het begin van de pas
de suydcote, dit is een smalle vaarwegweg tussen de zandbanken op
de grens van Frankrijk en Belgie, ging het wat meer waaien, de motor
ging uit en met een snelheid van ca 4 knopen en de stroming kwamen we
toch nog binnen redelijke tijd in Oostende aan.

In de haven is het uiteraard warmer dan op zee, dus snel alle
zonweringen dicht gemaakt en boven de kuip het zonnedak (bimini)
opgezet. Onder dit afdak was het nog enigszins uit te houden.

De bluebridge liggend in de warme haven van Oostende (met alleen

maar andere Nederlandse vlaggen

Op het einde van de middag wat boodschappen gedaan. Dora maakte ‘s
avonds een heerlijke salade die we op het achterdek hebben genuttigd,
glaasje wijn erbij dus dubbel genieten.

Op de Belgische radio hoorden we later dat dit de warmste dag van 2009
was, wellicht wordt dit record morgen weer gebroken.

We zien dan ook morgen wel of we doorgaan richting het noorden of een
dag langer in Oostende blijven.

Duinkerken dinsdag 18 augustus
2009

De weersvooruitzichten en het
tijdstip van de meegaande stroming zijn voor een mooie overtocht
ideaal. Om 10.11 Engelse tijd is hoogwater en de stroming in noordelijke
richting begint 1 uur voor hoogwater. Gepland vertrek om 09.00 uur.

Om 9.15 vroegen we via marifoon toestemming om via de west uitgang Dover
te verlaten. Geen probleem. Zodra we buiten waren werden de zeilen
gehesen en toen parallel aan de haven gevaren om de Oostuitgang te
passeren. De oos uitgang is alleen voor de ferry boten. Na de passage
kon de feitelijke oversteek beginnen. Afstand Dover – Duinkerken
ongeveer 40 zeemijlen.

Het werd een prima overtocht. De wind was uit het zuidwesten
kracht 3-4 . De zon ging steeds meer schijnen en alles verliep
volgens planning. Je moet hier de drukke scheepvaartroute haaks
oversteken. De route is verdeeld, net als op het land in 2 gescheiden
vaarwegen, elk ongeveer 4,5 mijl breed met in het midden een separation
zone.

Dankzij de radar kun je precies de grote schepen volgen. Je kunt het
target aanklikken en je ziet dan of je nog veilig voorlangs kunt of toch
maar voor de zekerheid achterlangs.

Om 16.00 uur, maar dan nu weer Nederlandse tijd waren we in Duinkerken.
Eerst de boot maar weer eens flink poetsen, al dat zout moet er
afgespoeld worden en daarna verdiend uitrusten.

Hier hebben we weer gratis internet en kunnen dus de website bijwerken
en de diverse E mails beantwoorden. Morgen de volgende etappe naar
Oostende

Dover/Londen 17 augustus 2009

Vandaag is Dora jarig, Ze is weer
een jaartje ouder maar daar merken we gelukkig niets van.

Helaas voor haar is vandaag uitslapen er niet bij. We hebben gepland om
naar Londen te gaan.

Gisteravond zijn we even naar het station gelopen en alvast een
treinkaartje gekocht. De zeer vriendelijke loketbediende gaf ons het
advies om na 9 uur te reizen en tevens een combikaartje te nemen voor de
Londense metro en bussen.

Uiteraard werd er direct na het opstaan gezongen en door mij het ontbijt
verzorgd. Geen Engels maar een eenvoudig Hollands ontbijt.

Om 9.03 ging onze trein en het was ongeveer 20 mintuten lopen dus
om 8.30 waren we al op weg.

Om 10.45 kwamen we aan op Victoriastation in Londen. Met ons
combikaartje de metro genomen naar Mansion House, een halte dicht bij
het Modern Tate Museum.

Dit museum bereik je dan via de Millennium bridge. Hier door iemand een
foto van ons laten maken.

Het Tate Modernmuseum in een voormalige elektriciteitcentrale is volgens
de folder het drukstbezochte museum ter wereld. Wellicht komt dat om dat
de entree gratis is en alleen voor een bepaalde exposities betaal
je entree, maar deze etage kun je uiteraard ook overslaan.

het is een geweldig museum met alleen maar kunst uit de 20e eeuw, een
mengeling van kunstenaars en kunstwerken. Hier hebben we ongeveer 2 uur
rondgewandeld.

Daarna de bus gepakt naar de London Eye, het grote reuzenrad aan de
Theems. Belangstelling genoeg. Er stond een enorme rij wachtenden en dat
voor een prijs van 17,50 pound voor 30 minuten.

Wij hebben enkele foto’s genomen en ;liepen verder langs de boulevard,
zeer levendig, met allerlei amateurkunstenaars, goochelaars, muzikanten
en de personen die als standbeeld fungeren en die alleen af en toe
bewegen als ze wat geld krijgen.

De Theems verderop overgestoken en een willekeurige bus gepakt om even
door Londen te toeren

Uiteindelijk kwamen we via een
aantal overstappen uit bij Regentstreet ,Piccadilly circus, Oxford
street en Soho. In Regentstreet uiteraard de beroemde speelgoedzaak
Hamleys bezocht.

Om even rust te krijgen weer een dubbeldeks bus genomen en door
een ander gedeelte van Londen getoerd

Ondertussen was het 18.00 uur geworden dus nu een bus gezocht die ons
weer terugbracht naar Victoria Station. Vanaf hier ging het weer terug
met de trein naar Dover.

Moe maar voldaan waren we omstreeks 21.30 weer aan boord, nadat we eerst
bij het havenkantoor de mails gelezen hadden. Behoorlijk wat
felicitaties per e mail, Bedankt lezers.

Aan boord hebben we onder het genot van een wijntje de verjaardag
afgesloten

Dover, zondag 16 augustus 2009

Vanmorgen was het weer eens vroeg
opstaan geblazen. We hadden eerst gepland om pas rond 11.00 uur te
vertrekken, maar bij het nogmaals controleren van de getijgegevens en
stroming , bleek dat een vertrek om 6 uur in de ochtend veel beter was.
Dus om half zes het bed uit en zorgen dat we voor 6.00 in de sluis
lagen. Ze hebben hier 2 sluizen en die gaan om beurten precies stipt om
de 30 minuten schutten. Alles gehaald en om 6.15 uur lagen we
buiten om te vertrekken richting Dover. Het was net licht geworden
maar de wind was nog niet wakker. Motor aan en vooruit. Rond half twaalf
kregen we Dover in zicht en de wind werd ook plotseling wakker. Om 12.15
uur hebben we via de marifoon contact met de Port control en
mochten we de haven binnen lopen. De wind was intussen stevig geworden
en dit maakt het aanleggen zeker met wind van opzij wat moeilijker. Weer
een goede oefening. We liggen nu in het Granville dock omdat we 2
nachten blijven en de buitenhaven is alleen voor jachten die kort
blijven liggen, maximaal 1 nacht.

Gezicht vanuit de haven in Dover

Vandaag zij we naar het station gewandeld om alvast een treinkaartje te
kopen voor morgen. We gaan naar Londen om daar Dora’s verjaardag te
vieren.

Houden jullie de volgende keer wel
op de hoogte wat we zo allemaal daar gedaan hebben.

Vanavond even naar een internetcafe om deze pagina te uploaden. Hier in
de haven is weliswaar internet maar moet je betalen en voor dit
berichtje doen we dit maar niet. Onze mailbox kunnen we hier wel openen.
Bij de havenmeester staat een PC en deze is 24 uur per dag toegankelijk
voor de bezoekers van deze haven

Eastbourne, zaterdag 15
augustus 2009

Gistermorgen om 11.00 uur
vertrokken uit Brighton. Het weer is momenteel zwaarbewolkt maar droog.
Voor de middag hebben ze opklaringen voorspeld. De wind is 3 tot4 uit
het zuidwesten. Prima condities om naar Eastbourne te zeilen.

En jawel hoor na 12.00 uur brak de bewolking en kwam de zon steeds meer
te voorschijn.

Voor ons zeilde een aantal schepen dus we konden ons weer eens gaan
meten met andere boten. De eerste boot werd ingehaald en toen maakten we
jacht op de volgende twee. Ook deze werden ingehaald.

Tot Beachy Head waren er nu geen meer in zicht.

Even na het passeren van de bekende kaap, varende richting Eastbourne,
hoorden we hevige vliegtuiggeluiden. Er volgden een 9 tal
stuntvliegers (rode straaljagers) boven ons. Zij voerden de
vreemdste capriolen uit met af en toe gekleurde rookpluimen
uitspuitend. Een prachtig gezicht..

Spoedig bereikten we de Eastbourne Sovereign Harbour.

Foto uit folder. rechts van het midden haven ingang, rechts is dan de
havenkom waar wij liggen met de boot

Deze haven was 10 jaar geleden nog een grote zandvlakte, nu een van de
beste marina’s van Engeland. Rond de 5 havens is een heel
appartementendorp gebouwd met restaurants en watersport gerelateerde
winkeltjes. Net buiten dit dorp ligt een groot winkelcentrum met een
supermarkt en zelfs een cinema. De stad Eastbourne ligt ongeveer 4
km verder.

Ondertussen hoorden we nog steeds vliegtuiggeronk. Wat bleek: deze week
zijn de airborne dagen in Eastbourne en elke dag hebben ze een 3 uur
durende vliegshow. We zijn nog even op de fiets naar de stad gegaan en
daar was het een enorme drukte op het strand en de pier. De vliegshow
was nog volop bezig en we hebben snel nog wat foto’s gemaakt o.a.
onderstaande met de pier op de voorgrond.

Alle andere foto’s zijn heel onduidelijk; je moet professionele
fotoapparatuur hebben om deze vliegtuigen goed zichtbaar vast te leggen.

Vandaag gaan we nog eens terug
naar Eastbourne om eens te kijken wat ze nu voor de mensen in petto
hebben en uiteraard de stad een beetje verder te verkennen.

Morgen gaan we weer verder noordwaarts.

.

Brighton, donderdag 13 augustus
2009.

Zo, we zijn aangekomen in het
Scheveningen van Engeland.

Gisteren konden we om 12.30 door de lock (sluis) van de jachthaven in
Chichester. Hoogwater was omstreek 14.30 uur en 2 uur daarvoor staat er
genoeg water in de geul richting zee. Er moet voor onze boot
tenminste 2 meter water staan.

In
de sluis passen 2 tot 3 boten en je moet van te voren even een afspraak
maken. Alles gaat heel snel binnen 10 minuten ben je in en uit.

Na het sluisje stond Dora aan het roer terwijl ik ondertussen de
stootwillen en landvasten kon opruimen. Plots gingen we langzamer varen;
met andere woorden: we schoven met onze kiel door de modder. Het was dus
nog te ondiep. Een tegemoetkomend jachtje vroegen we waar het het
diepste was. Toen bleek dat de uiterst linkerkant, vlak naast de
bakens, het diepste was. Daar stond al meer dan 2,30 cm. Dus langzaam
door de modder geschoven (was maar een paar meter) naar het diepere
gedeelte en we konden nu weer vrij varen. Verderop werd alles weer
normaal.

Sluisje met op de achtergrond het geultje met erin nog maar weinig water
de rest staat droog

De wind was 3-4 met later mogelijk 5-6. Dit vonden we niet erg
omdat hij uit het Zuid westen zou waaien.

De nu nog redelijke rustige zee met een bakstag windje

Pas om 14.00 uur waren we uit de baai en op open zee buiten de
zandbanken. Nu was het nog 38 mijl naar Brighton. Het schip liep prima
met de wind schuin van achteren. Na de passage van Selsey Bill ging het
pal oost. De wind draaide helaas ook dus kwam nu recht van achteren en
was toegenomen tot 5 met vlagen van 6. Zeil geminderd omdat het allemaal
toch wat ruiger ging en we zaten ook niet te wachten op een
klapgijp. De boot schommelde voor de wind behoorlijk en het leek wel of
de golven van achteren zo bij je binnen konden lopen.

Om ongeveer half acht liepen we Brighton binnen. De bezoekerssteiger was
behoorlijk vol en we vonden tenslotte een plaats langs een groot
motorjacht. Na de nacht zouden we dan wel een vrije plaats zoeken.

Nadat we alles haden opgeruimd, zijn we ergens wat gaan eten. Gelukkig
ligt de jachthaven tegen een boulevard met alleen maar restaurants en
winkels dus om 20.30 zaten we aan het welverdiende bier en eten

Vandaag om 9 uur opgestaan, brood
gehaald bij de Asda, een enorme grote supermarkt die 24 uur per dag open
is. Na terugkomst de boot verlegd, er waren een groot aantal boten al
weer vertrokken, en daarna ontbeten.

Vandaag gaan we te voet Brighton verkennen. Zoals ik boven al schreef
lijkt het hier wel op Scheveningen, zelf denk ik een paar graadjes
erger. Allereerst hebben ze hier ook een pier en deze is helemaal
volgebouwd met gokpaleizen, snacks- en ijszaakjes. souvenirwinkeltjes en
meer van dit soort toeristendingen. Op het eind van de pier staat een
grote kermis, met o.a een spookhuis, carrousels, achtbaan ,
wildwaterbaan en van die hoge rondraaiende toestellen

Het strand is geen zandstrand maar een kiezelstenenstrand en wordt met
het mooie weer bevolkt door half London. Brighton is toch veel groter
dan ik gedacht had. Gisteren vanuit zee zag je al enorme huizenblokken
en woonwijken maar als je er loopt en ook tijdens het ritje met de
bus van de marina naar het centrum zie je pas hoe groot de stad is.

Veel winkelstraten met allerlei kleine zelfstandige zaakjes. Dit maakt
de straten zeer afwisselend en kleurrijk. Tevens daartussen een paar
grote moderne winkelcentra.

Beroemd zijn de “Lanes”, een wirwar van heel smalle winkelstraatjes in
het oude centrum van de stad. Sommige zijn niet breder dan 1,5 meter.
Hier zitten veel juweliers, zilversmeden en aanverwante bedrijfjes.

Moegelopen weer, op het einde van de middag, met de bus terug naar
de haven. Een leuke herrinnering en morgen weer verder naar de volgende
haven.. .

Chichester Harbour, dinsdag 11
augustus 2009

Ligplaats Chichester Marina
50.48.230 N en 000.49.134 W.

Maandagmorgen uit een nu redelijk stil en rustig Lymington vertrokken.
Je kunt erg merken dat het een toeristenstadje is: in het weekend erg
vol met zelfs de meeste winkels ook op zondag geopend en maandag morgen
erg stil. Omstreeks 9.30 vertrokken met als einddoel Chichester
Harbour.

Onderweg dit fort in zee
bij Southampton

We hebben gepland om naar de marina te gaan en hier kun je vanaf 2 uur
voor hoogwater naar binnen met onze diepgang van 2 meter. De wind was
zuidwest kracht 4-5. We hadden tevens de stroming mee dus
het schoot goed. Zo goed zelfs dat we onderweg zeil moesten minderen
want anders waren we veel te snel op de bestemming en was en nog niet
voldoende water in de geul naar de marina.

Vanaf de ingang van het gebied, ze noemen dit hele gebied Chichester
Harbour tot aan de marina is ongeveer 4 mijl. Er lopen allerhande geulen
naar de diverse jachthavens. het overige gebied is een hele grote
wateroppervlakte die bij laagwater gedeeltelijk droog staat. Op deze
enorme plas waren zeilwedstrijden aan de gang en de baan doorkruiste
ook de geulen. Het was dus oppassen geblazen om deze kleine zeilbootjes
te ontwijken. Later gelezen dat er veel zeilscholen hier gevestigd zijn
en die houden natuurlijk in vakantietijd wedstrijden om ook dit facet
van de zeilsport goed onder de knie te krijgen. Langs deze geulen
liggen ook nog een aantal ligplaatsen op boeien dus je vaart ook nog
eens tussen hele rijen met jachten, al met al een wonderbaarlijk
gezicht.

Bij de laatste en ondiepste geul naar de marina aangekomen, stond er
gelukkig al circa 3,50 meter water, dus we konden direct door het
sluisje de haven in. De periode dat de sluis openstaat noemt men hier de
Free Flow.

Nadat we onze ligplaats ingenomen hadden wilden we nog snel wat
boodschappen gaan doen in de plaats Chichester. Het begon nu wel te
regenen. De regenpakken aan en snel naar de stad.

Langs de grote weg en in de regen is niet direct leuk, maar voor de
terugweg vonden we een paadje langs het Chichester Canal en dit maakte
alles weer goed.

Vandaag, dinsdag was het weer
droog met redelijk wat zon. Er loopt een fietroute van Chichester naar
Easthead: een landtong aan zee, waar de delta begint. Een
prachtige tocht deze Salterns way. De tocht loopt bijna helemaal over
wandelwegen die ook voor fietsers toegankelijk zijn en verder over
kleine wegen door akkers. Op het eindpunt is tevens het grote strand
voor de hele omgeving . Een parkeerplaats direct gelegen achter het
strand waar naar mijn inschatting wel 2- tot 3000 auto’s konden staan.

East Head, het begin van de Chichester
baai,

Bij een strandtent (die op het parkeerterrein staat, ipv zoals
bij ons op het strand, ontmoetten we een Engels echtpaar uit Londen. Ze
zagen mijn vouwfiets en hadden hier een paar vragen over. We kwamen zo
verder in gesprek. Het was een zeer geanimeerd gesprek. Der man wilde
alles over Nederland weten Hij was er in het verre verleden een
paar keer geweest. Nu was hij op het strand waar hij 40 jaar geleden met
zijn kinderen ook geweest was.

Omdat je hier niet verder kunt fietsen zijn we omgedraaid en dezelfde
weg gefietst, maar nu nog verder tot in Chichester.

Een leuke stadje met 4 grote lange straten die uitkomen bij een soort
kiosk of het lijkt wel het bovenste gedeelte van een kerktoren. De 4
straten zijn genoemd naar de 4 windstreken.

Ook wat aan cultuur gedaan en 2 musea bezocht. De dagelijkse
boodschappen gehaald en weer via het fietspad langs het kanaal naar de
haven gegaan.

Dora zag dat het wasserijlokaal vrij was dus werd er snel
een aantal wasjes gedraaid en ik heb de boot eens een flinke wasbeurt
gegeven.

Nu nog even de tocht voor morgen voorbereiden en na het gebruikelijke
spelletje scrabble zit deze vakantie dag er weer op.

Lymington, zondag 9
augustus 2009.

Voor de goede orde onze pos. in de
haven is: 50.45.449 en 001.31.966 Nu weten onze trouwe volgers precies
waar we zijn.

Vandaag zondag hebben we ons getrakteerd op een echt Engels breakfast.
In het stadje zijn talloze zaken die dit aanbieden. We waren om half elf
bij de eerste zaak: Sorry breakfast closed at 10.00. Dus naar de
volgende, deze serveerde nog wel een ontbijt. We kregen: spek gebakken
tomaat, champignons bonen, gebakken ei, een worstje en in boter
geroosterd snee brood. Koffie moest je apart bestellen.

.

Veel winkels waren open dus nog even wat boodschappen gehaald. Dora ging
nog even de winkelstraat doorlopen, ik ging alvast terug naar de boot.
Morgen willen we verder gaan, ik had nu even tijd om de kaart en almanak
te raadplegen en de tocht voor te bereiden.

Dora kwam inmiddels met een kleine aankoop terug en na koffie gedronken
te hebben gingen we per fiets de (vlakke) omgeving verkennen.

We begonnen in de hoofdstraat met bergop te fietsen in de hoop dat
hierna wel een afdaling zou komen richting kust. Helaas kwamen we
op een drukke weg terecht met ook nog een paar heuvels. Hier hadden we
geen zin in temeer omdat deze weg naar een verder gelegen plaats voerde.
Hebben ons maar omgedraaid en bijna aan het begin van de stad een weg
genomen naar de marina’s. We zagen sloegen allerhande paadjes in en
kwamen toen bij een herberg in de middle of nowhere. Hier was het een
gezellige drukte en we maakten van de gelegenheid gebruikom ook maar wat
te gaan drinken

.

Per consumptie, een groot glas frisdrank met ijs en citroenschijfje voor
1,20 pond, voor Engeland heel goedkoop.

Nu weer teruggekronkeld langs de kreken en bossages naar de jachthavens.
Hier was het een drukte van belang met het in- en uithalen van
motorbootjes op deze fraaie zondagmiddag. Nu weer verder naar onze
jachthaven en genoten van de zon, boek en de zondagnamiddagborrel.

Lymington, zaterdag 8 augustus
2009

Vrijdagmorgen op een redelijke
normale tijd opgestaan. d.w.z. voor 8 uur uit bed.

Bij de plaatselijke supermarkt een stokbrood gehaald, bakkers zie je
hier namelijk niet. Dit in tegenstelling tot Frankrijk waar bij wijze
van spreken om de 50 meter een bakker is.

We hadden gepland om vrijdag weer verder te trekken richting het
eiland Wight. Eerst kreeg je een stuk open zee en daarna het water
tussen Wight en het vasteland van Engeland. Dit water heet de
“Solent”. Bij de echte zeilers een zeer bekend en beroemd vaarwater.

We moesten in elk geval omstreeks 13.00 uur op de Solent zijn omdat we
daarna tegenstroom zouden hebben, deze stroom is nogal sterk tussen de 4
en 6 knopen.

De wind was uit de voor ons goede hoek, noord-west 2 to 4, Om 9 uur
vertrokken, eerst de ongeveer 3 mijl de natuurlijke haven uitvaren en
daarna waren we weer op open zee.

Een heel mooie zeiltocht, omdat de wind uit de NW hoek kwam, voeren we
onder de zogenaamde hoge wal en stonden er nauwelijks golven. We haalden
met stroom soms wel meer dan 8 knopen snelheid. We zagen al snel het
eiland Wight liggen en de beroemde rotsenpunten in zee: de “Needles”.
We voeren nu de Solent op en wat zagen we wel honderden zeilboten.
Wat bleek: de Cowes-week was nog bezig.
Dit
is het grootste zeilevenement van Engeland.

Lymington ligt redelijk aan het begin (westkant) van de Solent dus
zonder veel hinder van de overige zeilers konden we deze haven bereiken.
Een zeer nauwe geul leidt naar de jachthavens. In deze geul varen ook
nog ferry’s en het is goed uitkijken waar men vaart. We kozen voor de
tweede jachthaven vanuit zee gezien, omdat deze het dichtst bij het
centrum van de stad ligt. Het is even zoeken en we vinden een plaats. We
melden ons bij de havenmeester en deze wijst ons dan een andere plaats
aan. Dus maar weer verleggen. In deze drukke tijd dient iedereen te
reserveren en men mag blij zijn als je nog een plaats aan een
steiger kunnen krijgen.

We gingen nu eerst Lymington bekijken. Een heel gezellig stadje met een
enorme lange Highstreet met daaraan winkels, pubs, en heel veel
lunchrooms zoals wij ze ook kennen .

Op het einde was een supermarkt van Marks & Spencer, een hele mooie. Het
ietwat vreemde aan deze supermarkt is en dat hadden we ook al op
Guerrnsey ervaren, is dat de kassa’s ergens in het midden staan en
je na het afrekenen nog gewoon door de winkel loopt met al je
spullen. Ook zijn er meerdere in- en uitgangen,. Je kunt dus, als je
kwaad wilt ,zonder te betalen de winkel verlaten. Men heeft schijnbaar
veel vertrouwen in de klanten of ze hebben toch een af ander goed
werkend controle systeem. We hebben dit maar niet getest.

Terug naar het havenkantoor gingen we eens vragen of we overal moesten
reserveren. We wilden namelijk de dag erna (zaterdag) oversteken naar
Wight naar de plaats Yarmouth en daarna naar Cowes.. De havenmeester
raadde dit ons ten zeerste af en zei: Omdat het Cowes week is,liggen
alle havens zo goed als vol. In Yarmouth heb je maar een kleine
gastensteiger die verbinding heeft met de wal, de rest ligt allemaal op
boeien en je kunt alleen van boord met de watertaxi. In Cowes hoef je
helemaal niet te proberen daar ligt alles mudvol en zondag is de start
van de Fasnet Race dus vergeet het maar. Kunnen we dan hier
blijven liggen? Ja dat zou kunnen, maar dan moet je morgen wel
weer naar een andere plek. Meld je morgen maar en dan zien we wel
verder.

Vandaag, zaterdag, mij
gemeld op het havenkantoor. Ja we hebben nog wat: ga maar naar steiger B
nr 6. Nog voor het ontbijt maar weer van plek veranderd en tevens van de
gelegenheid gebruikt gemaakt om nog even diesel te tanken. In Engeland
is deze veel goedkoper. Jawel hoor 058 pence per liter. Op de pomp stond
een brief geplakt dat er 0,46 pence belasting bij kwam. Gevraagd aan de
pompbediende wat dit betekende. Per oktober vorige jaar is de goedkope
dieselprijs voor de pleziervaart afgeschaft en moeten wij deze toeslag
in rekening brengen. Hiermee is Engeland dus in het voetspoor
getreden van de andere EU landen.

Omdat we nu besloten hadden niet naar de havens op Wight te gaan, hebben
we het plan opgevat om de fietsen uit te pakken en met de ferry over te
steken en per fiets van Yarmouth naar Cowes te gaan. Zo gezegd zo
gedaan. Omrijden van de haven naar de ferry , kaartjes kopen (retour
ticket 11 pond per persoon) met nog een heleboel mensen en
circa 60 auto’s naar de overkant. Gelukkig met de fiets en niet
per auto want er bleven nog zeker 100 wachtende auto’s over.

Goed dat men vaart met drie veerboten en het vertrek is elk half uur.

Aan de overkant bij het VVV
kantoor naar een fietsroute gevraagd naar Cowes. Op onze vraag of deze
niet zo heuvelig was, kregen we het antwoord: als je eerst de grote weg
neemt, is deze redelijk vlak , daarna een kleiner weg en deze is
ook redelijk alleen op het laatste stuk zijn wat heuvels.

Het eerste stuk ging prima, maar inderdaad het 2 e stuk waren een
paar behoorlijke klimmen met als voordeel dat er natuurlijk ook mooie
afdalingen zijn. In de buurt van Cowes was zelfs een afdaling van 20%
(Die moeten we op de terugweg uiteraard ook omhoog. Bij Cowes zie je de
Solent weer met daarop ook weer honderden zeilboten. Aan het begin van
de haveningang is de starttoren.

Per klasse (type zeilboot) word gestart met behulp van optische
(vlaggen) signalen en echte kanonschoten.

In Cowes was het een enorme drukte. Langs de hele kade feesttenten met
levende muziek en allerlei stands van met zeilen geassocieerde zaken .
Ook de winkelstraat van ongeveer 1 km lang veel winkels met
watersportartikelen. Cowes is echt het zeilcentrum van Engeland.

Iedereen deed goede zaken, de terrassen waren op dit uur van de dag, 3
uur, al goed bezet en iedereen zat aan het bier, maar ook waren er veel
kraampjes met etenswaren. Een heel gezellige boel. De jachthavens lagen,
ondanks dat er nog veel schepen op het water waren, al propvol.

Ondertussen was het 16.30 uur geworden dus begonnen we weer aan de 22 km
terugtocht.

De steile heuvel van 20% kon ik
net hebben, Dora heeft deze maar gelopen. Onderweg nog een paar cols
maar we hebben binnen de tijd Yarmouth gehaald (Zo heet dat toch in
wielertermen?)

Nog even Yarmouth verkend en naar de jachthaven gekeken. De jachthaven
lag ook helemaal vol, zelfs buiten op de Solent lagen veel boten op
boeien. De watertaxi deed in elk geval zeer goede zaken.

De ferry was ondertussen ook al weer afgemeerd en na wat wachten konden
we aan boord.

Moe maar voldaan waren we om 20.30 weer terug aan boord..

Dora maakte nog snel een voortreffelijke maaltijd klaar, mede
dankzij het verse gas. Waarom gaat toch altijd de gasfles tijdens het
koken leeg? . Zelfs tijdens het afwassen ging ook het water op. Alles
kwam goed en nog tijd over om te schrijven. De foto’s voeg ik een andere
keer wel bij.

Poole, donderdag 6 augustus 2009

We hebben uitstekend geslapen na de lange dag die
we gisteren hadden.

Vanochtend eerst een internetverbinding gemaakt met de provider
Oceanwave. Voor 5 pond kun je de hele dag internetten. Nu snel de
website uploaden zodat onze lezers weer op de hoogte zijn.

Even nog een toelichting op de overtocht van gisteren.

Tegenwoordig heb je elektronische zeekaarten, zeg maar een TomTom
op je schip. Hier kun je van te voren je route maken en tijdens het
varen deze precies volgen. Maar wat als de elketronica uitvalt ? Het is
verplicht om altijd zeekaarten aan boord te hebben. Hierop dient men dan
aan hand van de snelheid, drift, en koers bij te houden waar je bent op
een bepaald moment. Met passer en koersliniaal wordt dan op de kaart de
juiste plaats ingetekend. In de praktijk gebeurt dit bij het varen langs
de kust niet of nauwelijks, bij grote oversteken uiteraard wel. Hoewel
er nog voldoende schippers zijn die volledig vertrouwen op de
elektronica en dit achterwege laten. De meesten nemen de positie over
van de elektronische kaart en tekenen deze in op de papieren kaart. Dit
heb ik gisteren dus ook om het uur gedaan. Je noteert de lengte- en
breedtegraden, met de liniaal en passer zet je deze in de kaart,
schrijft de tijd en afstand erbij. Al deze punten verbind je met een
potloodstreep met elkaar en je ziet precies de weg die de boot over de
kaart heeft afgelegd.

Zo nu vandaag.

De fietsen worden uit de achtercabine gehaald, uitgevouwen en op de
steiger geplaatst. De verkenningstocht door Poole en omgeving kan
beginnen. Eerst ging het richting de brug, hier is het heel druk met
autoverkeer, waarschijnlijk omdat over de brug het eiland is waar
de ferry’s afmeren. Dan maar rechtsaf richting station en winkelcentrum.
Je moet goed opletten dat je links blijft fietsen, anders word je zo
omvergereden. Rotonde links nemen is ook een kunst apart. We kwamen toch
goed uit bij het winkelcentrum. Met een rondtrekkende beweging
(je mag niet met de fiets door dit centrum) kwamen we uit in het
stadscentrum. Hier was het een drukte van belang. Er was markt, een
aantal kramen met Italiaanse thema’s. We lazen ergens dat het een paar
dagen Italiaanse markt was, dus Italiaanse vlaggetjes maakten al veel
goed. Dwars door de High Street liep een spoorlijn, gewoon de slagbomen
dicht en de trein kon passeren, haastige mensen konden via een
voetgangersbrug de spoorlijn oversteken. Zal wel typical Engels zijn.

Snel maar weer het stadscentrum vaarwel gezegd en via een fietspad langs
een van de vele baaien richting Upton Country Park gegaan. Een heel mooi
fietspad, weliswaar vlakbij een snelweg maar al gauw ging het door
bossen en veengebieden naar een natuurpark. Daarna met een rondtrekkende
richting Hamworthy. Heel mooi fietsen over bospaadjes met af en toe
zicht op het water van deze enorme natuurlijke binnenbaaien rond Poole.
Weer terug in Poole bezochten we het kunsthistorisch museum en een
middeleeuws herenhuis, Er was zelfs een klaslokaal in dit huis.

Dora voelde zich er meteen thuis.

De dag was al wat grijs maar nu werd het steeds donkerder dus vlug naar
de boot. Fietsen afgespoeld van de modder (van de bospaadjes) en snel
naar binnen. Goed en wel binnen begon het stevig te regenen dus tijd om
dit verslag te gaan schrijven onder genot van een drankje. Nu nog even
de foto’s toevoegen en de zaak kan weer worden gepubliceerd.

Tot de volgende keer.

 

Poole, Engeland 5 augustus 2009

We zijn vanmiddag aangekomen in Poole, in Engeland

Onze ligplaats in de Poole Quay Boat Haven ligt op 50.42.670
Noorderbreedte en 001.58.986 Westerlengte, dit voor de kenners om
precies te bepalen waar we zijn, We hebben vandaag ook elk uur in de
zeekaart precies opgetekend waar we ons op dat moment bevonden. Maar
daarover later meer. Eerst het verslag van de laatste paar dagen.

Even terug naar Guernsey:

Zaterdag 1 augustus hebben we gebruikt om het eiland te verkennen. We
hadden al gezien dat dit per fiets onbegonnen werk is. Er zijn bijna
geen vlakke wegen. Een alternatief ligt hier op Guernsey voor het
oprapen, namelijk het eiland bezichtigen per bus. Over het eiland lopen
7 buslijnen. begin en eindpunt is steeds St. Peter Port. Prijs per
persoon per lijn is 60 pence ongeveer 70 eurocent. Voor deze prijs
kun je de hele buslijn blijven zitten. Zodra je uitstapt moet je weer
opnieuw 60 pence betalen.

Eerst hebben we een busdienst genomen naar St. Martin. Duur ongeveer 45
minuten. Het hele eiland heeft redelijk nauwe straten en wegen. Vaak is
het passeren van tegemoetkomend verkeer niet mogelijk ; er wordt
veelvuldig overeen het trottoir of zijkant van de weg gereden, ook vlak
langs muren en hagen; soms zit er maar een paar centimeter tussen. In de
bussen zit een mix van toeristen en eigen bewoners. De hotels liggen
over het hele eiland verspreid en de gasten hebben soms een eigen auto
bij zich maar geven de voorkeur eraan per bus te reizen, vanwege de
nauwe straten; maar ook het links rijden vindt niet iedereen prettig.

Zo zien de stranden eruit bij laag water, overal rotsen

Na terugkomst de dagelijkse boodschappen gehaald en nog een gewandeld
door het centrum en nabije omgeving. ’s Avonds zijn we uitgaan eten in
een restaurantje met uitzicht op de haven.

De volgende dag, zondag genoten we aan boord van ons gebruikelijk
zondags ontbijt maar nu met spek erbij, we moeten ons toch een beetje
aanpassen aan de Engelse cultuur ?

‘s-Middags hebben we lijn 7 genomen. deze lijn rijdt bijna overal langs
de kust het hele eiland rond. Duur ca 1,5 uur en dat voor
0,60 pence !! Een prachtige tocht. Mooie wegen met veel groen maar
ook zie je de mooie baaien, stranden, en rotsen die voor de kust liggen.
Je krijgt een goede indruk van dit prachtige eiland.

De bus moest wel een beetje omrijden: de kade is op zondag afgesloten
voor al het verkeer en is dan een echte wandelpromenade.

We bezochten vandaag ook het Castle Cornet. Dit kasteel is gelegen op
een voormalig eiland net voor St. Peter Port en werd later door een
dijk/brug verbonden met Guernsey. Dit kasteel is meer dan 800 jaar oud.
Tevens zijn hier een aantal ruimtes ingericht als museum o.a. een
scheepvaart museum en het Airborne museum. Vandaag waren er een aantal
activiteiten gepland en al het personeel was in middeleeuwse
kledij, tevens waren er demonstraties van middeleeuwse
gevechtsattributen en meer van dit soort zaken. Een gezellige maar ook
interessante boel.

Blik vanuit het kasteel op de haven van St. Peter Port

Na het bezoek aan het kasteel een terrasje gepikt op de nog steeds
autovrije en goed bevolkte kade.

We hadden ondertussen de weerberichten bekeken en bepaald dat we op
maandag zouden gaan varen. We moesten dan wel ’s morgens om half zeven
het havenbassin uit en buiten gaan liggen om dan in de middag om 14.30
uur te vertrekken.

We lagen namelijk in een bassin met, bij de ingang, een drempel.
Deze drempel zorgt ervoor dat bij laag water niet het bassin
leegstroomt, maar wil wel zeggen dat je alleen bij hoogwater min 2 uur
en + 2 uur kunt binnenvaren. Wij met onze diepgang van 2 meter kunnen
dit alleen maar 1 uur voor en na hoogwater.

Toen er weer genoeg water boven de drempel stond , kwamen er veel boten
het dok binnen, zoveel zelfs dat naast ons 2 Franse jachten kwamen
te liggen. Wij waarschuwden ze dat we om half zeven het bassin uit
moesten, dit was voor hen geen probleem.

En inderdaad, maandagmorgen waren zij nog eerder buiten dan ik. We
konden snel en ongehinderd het bassin verlaten. We gingen nu buiten aan
een ponton liggen. Buiten liggen een 5 tal steigers die geen verbinding
met de wal hebben. Deze steigers zijn speciaal bedoeld om niet
afhankelijk te zijn van de opening van het bassin, men kan hier op elke
gewenst tijdstip weg varen. Verder zijn daar de afmeerkosten veel lager
dan in de bassinhaven. Het ligt er dan ook goed vol. We vinden een
plaatsje aan ponton 5 naast een andere Nederlander, die wel even
zijn bed uit kwam, om te kijken of ons afmeren allemaal naar wens
verliep.

We zijn niet meer naar bed gegaan maar genoten op het achterdek van een
vroeg ontbijt in de ochtendzon.

De buurman zou om 11.00 uur vertrekken richting Jersey, wij hadden
ons vertrek gepland om 14.30 uur plaatselijke tijd.

Om 11 uur ging de buurman inderdaad weg.

Omdat je hier geen vaste verbinding met de wal hebt moet je of gebruik
maken van een bijbootje of een watertaxi bestellen. Dit laatste hebben
we dan gedaan. Snel naar het busstation en nog een kleine bustocht
gemaakt naar nu het binnenste gedeelte van het eiland. Het lijkt wel of
er alleen maar huizen op het eiland staan, je ziet nauwelijks
akkerland of open vlaktes. Dat je niets ziet komt vooral, doordat
overal, waar geen huizen staan, de wegen omzoomd zijn door hagen en
muren. Als je goed kijkt ziet je dan dat achter de huizen de open
ruimtes zijn met tuinbouwgronden maar geen weilanden met koeien.

Na 50 minuten weer terug. Nog snel naar de weerberichten kijken, wat
afbakbrood kopen en terug met de watertaxi (een rubber open bootje) naar
onze boot.

Om half drie weggevaren richting Cherbourg. Een mooi windje van
opzij en daarbij een zonnetje. In de de buurt van het eiland Alderney
verdween de zon en de wind nam toe.

Bij de cap de la Hague ging het steeds harder waaien en daarbij ook nog
wat regen. We gingen in combinatie met wind en stroming soms harder dan
12 knopen per uur. Na het ronden van de kaap werd het weer nog wat
slechter, snel 1 rif in het zeil en de fok wat inrollen. Nu lag de boot
iets rustiger. We konden nu precies aan de wind in de richting van
Cherbourg varen. Daar kwamen we omstreeks 9 uur Engelse tijd aan; dit is
dus 10.00 uur Europese tijd. We waren moe, vanwege de lange dag;
dus snel wat eten en toen naar bed en de volgende dag maar bestemd als
rustdag.

Dinsdag was een echte rustdag. Dora bleef lang in bed liggen en bij het
wakker worden was er reeds vers brood gehaald en zelfs een krantje.. Het
weer was niet al te best, veel wind en af en toe een bui. Het kwam dus
goed uit dat we een rustdag hadden. In de middag klaarde het flink op de
wind bleef echter goed doorstaan.

Op de laptop even alle weerberichten bekeken voor woensdag. We
wilden namelijk oversteken naar Engeland: een tocht van 70 mijl. Alle
berichten waren prima : windkracht 2 tot 3 uit het zuiden en pas in de
avond draaien naar het noordwesten. Alle voorbereidingen getroffen, zeil
en veiligheidsspullen alvast klaargelegd, route aangemaakt in de
boordcomputer Brandstof hoeveelheid gecheckt en tenslotte de lege
reserve gasfles voor een gevulde geruild. De planning was om 06.00 uur
te vertrekken.

Woensdag 5 Augustus. Wekker loopt af en direct uit bed. Om 6.15 uur
waren we aan het varen.
Het
was nog donker maar het zou weldra licht worden. Grootzeil gehesen en nu
ging het richting Poole. De wind was 1 knoop uit het zuiden. Komt wel
goed dachten we. Helaas de wind is 60 mijl niet boven de 2 knopen
gekomen dus de hele weg de motor aan over een bijna vlakke zee. De hele
tocht motoren is toch wel saai er was nauwelijks zon en af en toe zelfs
behoorlijk grijs. Allen in de grote vaargeul zie je af en toe een
zeeschip je weg kruisen. Een cd-tje opzetten brengt dan toch nog wat
afwisseling.

De krijtrotsen vlakbij de haveningang naar Poole

Bij het verslag van morgen zal ik dan verder
schrijven over de aankomst vandaag. Op dit moment heb ik slaap en ga
maar eens de “kooi”opzoeken.

St. Peter Port, Guernsey 31 juli 2009

Vanmorgen om 6.30 uur liep de wekker af. We (Of
beter gezegd Dora) had uitgerekend dat we het beste om 07.00 uur konden
vertrekken richting het Kanaaleiland Guernsey.

Tussen het uiterste puntje van Normandiȅ en het eiland Alderney
staat een zeer sterke stroom, bij springtij kan dit zelfs oplopen tot
6,5 knoop = 12 km per uur. Vandaag zou er ongeveer 5 knopen stroming
zijn, dus je moet deze beslist mee hebben anders blijf je gewoon ter
plaatse liggen of word je zelfs achteruit gezet.

Om 7.00 uur uitgevaren en met ons ( of al eerder) nog een aantal
schepen. Bij vertrek was er nauwelijks wind, dus iedereen op de motor
varen met de zeilen alvast onhoog om in elk geval iets van de wind te
kunnen profiteren. Richting Cap de La Hague kwam er wat meer wind,

Cap de la Hague met vuurtoren

Hier begon het al harder te stromen. Ondanks dat we ver van de Cap
wegbleven, in het diepere water voeren, waren er toch redelijk veel door
elkaar lopende golven , veroorzaakt door de stroming, wind en de
gebruikelijke ongemakken bij het ronden van kapen. Na een tijdje
ben je er doorheen en is alles weer normaal, blijft alleen de
stroming over.

Opeens ging de gsm telefoon, Wie belt er nu ’s morgens om 9.00 uur? Je
gelooft het niet: Het waren Pieter en Maria aan boord van de Mama-Cocha.
Ze bevinden zich momenteel aan de andere kant van de wereld op de Fiji
Eilanden. Even bijpraten en nog wat informatie uitwisselen over de
aanloop naar Guernsey, dat zij in het verleden al vaker bezochten. We
vertelden dat we nog wat wind konden gebruiken en jawel hoor, na het
beȅindigen van het gesprek trok de wind plots aan en ook nog eens uit de
de goede richting. Motor uit en volop zeilen. Pieter en Maria mogen
vaker bellen. Zelfs de zon kwam goed door. De laatste 24 mijl verliepen
dan ook uitstekend.

Op het laatst werd de wind wat minder, maar dit kwam ook al weer
goed uit. De haven van St.Peter Port kun je alleen maar binnen vanaf 1
uur voor hoog water tot 1 uur na hoog water.

Bij aankomst in de voorhaven word je opgevangen door havenpersoneel,
rondvarend in kleine motorbootjes. Zij vragen of je buiten de haven wilt
liggen, aan een aantal drijvende steigers die geen verbinding met
de wal hebben, of dat je de haven in wilt. Wij wilde dit laatste.
Wij moesten dan wel aanleggen aan de wachtsteiger, omdat we nog niet
naar binnen konden. Voor de haveningang ligt een drempel en om over deze
drempel te varen moet je wachten totdat het water (vloed) hoog genoeg
is, in ons geval meer dan 2 meter . Na 40 minuten kwam de
havenmeester weer langs varen met de mededeling we konden binnenvaren.
Binnen in de haven word je dan weer opgewacht door een ander bootje en
deze brengt je dan naar je ligplaats.Wat een service

.

Foto vanuit onze ligplaats in de Victoria Marina in de richting van
de Quay

Nadat alles weer geregeld was: de boot goed vast gelegd,
zeilen opgeruimd, elektriciteit aangesloten, zout van de boot met
water afgespoeld, zijn we even St. Peter Port gaan verkennen. Wat ponden
pinnen, koffie gedronken met erbij heerlijke apple pie. Wat
boodschappen gehaald voor het avondeten en weer terug aan boord.
Dora ging later nog even terug om op haar gemak wat winkeltjes te
bekijken. Na een uurtje kwam ze alleen met een goede indruk van
het winkelbestand terug.

De stad ziet er heel fris en goed verzorgd uit en maakt een heel
prettige indruk.

Morgen gaan we het eiland uitvoeriger bekijken.

Cherbourg 30 juli 2009

Redelijk op tijd opgestaan, om 9 uur kon ik de
huurauto afhalen. Op de weg naar het verhuurkantoor een stokbrood
gehaald en het 1 dag oud, dagverse krantje.

Precies om 9.00 uur de auto afgehaald, een Fiat Punto met slechts 7400
km op de teller.

Terug naar de boot en eerst rustig ontbeten en het krantje lezen.
Omstreeks 10.30 waren we onderweg naar het havenkantoor om 1 dag bij te
boeken. De prijzen voor het liggen in een jachthaven lopen in Frankrijk
niet zover uiteen. Het varieert tussen de
Ä
2,20 per meter tot de duurste Ä
3,10 per meter lengte van de boot. Wat dat betreft is het in Nederland
en BelgiÎ een stuk goedkoper. Ik heb van een van onze vaste lezers
begrepen dat, hoe verder je naar het zuiden gaat, en met name in de
Middellandse zee, de prijzen kunnen oplopen tot boven de

Ä 100,00
per nacht.

De autotocht kon beginnen. Via binnenwegen een aantal dorpen en kleine
stadjes bezocht o.a.Bricquebec.

Wat ons opvalt in dit deel van NormandiÎ is dat het er zo mooi groen is
en dat bijna alle binnenwegen aan beide kanten omzoomd worden door
groene hagen. Ik denk dat het in vroegere tijden bedoeld was om de wind
enigszins weg te houden. Het ziet er in elk geval mooi uit; alleen wat
minder overzichtelijk in de bochten. Via slingerwegen berg op berg
af richting Ste-Mere Eglise gereden.
Dit is een van de bekendste dorpjes uit de tijd van de invasie. In de
film de langste dag wordt hierin veel aandacht besteed..

Uiteraard een foto gemaakt van de beroemdste soldaat.

Hier koffie gedronken in een typisch Franse cafÈ. De dorpsbewoners zaten
al aan de wijn of pastis, de toeristen dronken koffie en fris en ook was
het toegestaan de meegebrachte etenswaren ter plaatse te nuttigen.
Hierna een wandeling langs de diverse souvenirzaken en aansluitend naar
het oorlogsmuseum.

Hierna weer binnendoor naar Valognes, uiteraard weer koffie gedronken
maar nu ook met een broodje (sandwich) een half stokbrood met
rijkelijk beleg. Voor mij was het veel te groot dus een gedeelte maar
meegnomen voor later.

Nu weer richting Cherbourg gereden via een hunebed

en een klein dorpje aan zee genaamd Bretteville-en-Saire.

Omstreeks 17.15 uur weer terug bij het verhuurkantoor, auto ingeleverd
en terug naar de boot gewandeld.

Direct begonnen met schrijven en het resultaat ge-uploaded.

 

Cherbourg 29 juli 2009

De planning was om zondagavond vroeg naar bed te
gaan en maandagmorgen voor 05.15 de haven uit richting Cherbourg.

Zoals dat gaat in havens wordt er altijd met medezeilers over het weer
gepraat. In de loop van de dag heb ik contact gehad met een zeiler uit
St. Annaland. Hij liet mij bij hem aan boord zien welke weersites hij
allemaal bezocht o.a. excite.nl . Onder het tabblad weer kun je
dan een plaats ingeven en dan krijg je per dag, per drie uur de
informaties over wind, zon, regen , bewolking enz. Het weer voor maandag
was nogal regenachtig en redelijk veel wind. Hij en een aantal andere
zeilers bleven nog een dag. De combinatie vroeg op en weer deed ons snel
besluiten ook een dag langer te blijven.

Maandag werd dus een echte rustdag, toeristje spelen o.a
boodschappen gedaan bij de meest mooie, ouderwetse, maar geweldig
verzorgde comestibleswinkel: Maison Gosselin in St Vaast. Hier zie je de
meest lekkere dingen en een prachtige wijnafdeling. Beter
gezegd : enkele wijnkamers; de dure wijnen zelfs in een soort kelder
achter een ijzer hekwerk, een kaasafdeling met wel 100 soorten kaas en
ontzettend veel onder eigen etiket verpakte soepen, patÈs en noem
maar op. Wij kochten een pot huisgemaakte vissoep. Deze aan boord
gegeten met brood, heerlijk.

Voor dinsdag zag alles er beter uit, geen
regen en ’s morgens in elk geval goede wind. De deuren van het dok ging
ook 3/4 uur later dicht dan de dag ervoor, dus we konden
iets later (5.15 uur) opstaan. Om 5.30 uur in het donker vertrokken.
Dora aan het roer de baai uit. Goed letten op de verlichte boeien, de
dieptemeter in de gaten houden en rustig varen. Je kunt beter in het
donker een haven uitvaren dan ’s nachts een haven binnenlopen. Uitvarend
zie je de juiste lichten, bij het binnenvaren zie je zoveel lichten op
de wal dat je je veel moeilijker kunt oriÎnteren.

Na ca 1 mijl ben je weer op dieper water en heb je tijd om de zeilen te
hijsen en je koers te verleggen naar het punt waar je naar toe wilt. Na
een half uur begon het al licht te worden en dan zie je tenminste weer
waar je ongeveer bent. De vuurtoren van Barfleur was nog verlicht. We
konden aan hand van het lichtsignaal en de almanak dan ook bepalen dat
het inderdaad die van Barfleur moest zijn. De wind was 4 beaufort met
soms een uitschieter naar 5. Zeker bij de kaap van Barfleur waaide het
stevig. De stroming is hier ook enorm op een gegeven moment zelfs 5
knopen, gelukkig met ons mee zodat we meer dan 11 knopen per uur gingen.

Na het ronden van de kaap kwam Cherbourg al in zicht. Een lange slag in
zee gemaakt en toen overstag en richting haven Cherbourg. We
werden weggezet door de stroming maar precies zo dat we exact in het
midden van de haveningang uitkwamen.

Haveningang is misschien niet het juiste woord : het is de oostingang
van de Grande Rade een door mensenhand gemaakt binnenmeer.

In de 2e wereldoorlog hebben ze een dijk in zee gebouwd met een aantal
bunkers en vestigingswerken. Via een west- en oostingang kun
je dan deze Grande Rade bereiken Cherbourg is nog steeds een
Marinehaven. Na de grande Rade krijg je weer een binnenmeer de
zogenaamde petite Rade, deze geeft dan toegang tot de jachthavens en een
aantal binnenhavens in Cherbourg.

We waren al, mede door de sterke stroming en wind, om 9.30 uur in
Cherbourg. Dus al op de plaats van bestemming en nog een hele dag voor
ons. De fietsen uitgeklapt en Cherbourg een beetje verkend. Fietsen heb
je wel nodig. Het havenkantoor is al een heel eind lopen,, het
stadscentrum lig ook op 1 km en de grote supermarkt Carrefour ligt
ook een heel eind weg. Hier hebben we trouwens een nieuw fototoestel
gekocht. De resultaten komen eraan.

Eerste foto nieuw toestel, jachthaven Cherbourg.

 

Vandaag woensdag was een bootpoets- en wasdag. Alles is weer
kraakhelder en schoon en we hadden nog tijd over om een eind te fietsen.
Buiten het centrum en de havens gaat alles steil omhoog, dus maar een
vallei ingegaan. Maar ook hier ging het langzaam omhoog, dus na
een paar kilometer maar weer omgedraaid en via de Carrefour terug naar
de boot. De 5 was inmiddels in de klok, dus tijd voor de
verfrissingen.

O ja ondertussen nog voor morgen een auto gereserveerd. Morgen gaan we
dit stukje NormandiÎ, de Contentin verkennen. Vrijdag dan zoals het er
nu uitziet weer verder.

Op dit moment regent het hevig en flinke windstoten, dus heb ik de tijd
genomen om weer wat te schrijven.

 

Sint-Vaast-la-Hougue 26 juli 2009

Het is zondag 26 juli 20.00 uur. Dora heeft
weer voor een voortreffelijke boordmaaltijd gezorgd en nu na het eten
neem ik weer even tijd om jullie over de afgelopen dagen te informeren.
Weliswaar zo dadelijk een kleine schrijfonderbreking in verband met de
assistentie bij het afwassen en opruimen van de eet activiteiten.

Afgelopen vrijdag zijn we in Ouistreham gebleven. De weersvoorspellingen
waren weer niet optimaal: veel wind uit het westen / zuidwesten, vlagen
maar ook flinke buien. Helaas klopte het allemaal. We hebben de kuiptent
opgebouwd om beschut te zitten tegen deze ongemakken. De hele dag wat
geluierd. Wel tussendoor brood en het krantje gehaald en tegen het
eind van de middag was er een langer durende opklaring,
boodschappen gedaan bij de Carrefour. In Frankrijk ziet men vaker deze
grotere supermarkten en andere winkels buiten de stad. Deze dag vliegt
op zo’n manier ook snel voorbij. Voor je er erg in hebt is het al weer
avond en begeven we ons aan een spelletje scrabble.

Zaterdag was een fraaie dag, we hadden best verder
kunnen varen maar moesten dan zeer vroeg vertrekken (om 04.30 uur ) of
laat in de middag. We hadden vrijdag al het plan gemaakt om een
fietstocht te maken naar Dives sur Mer.

Om 11.00 uur vertrokken. Eerst 5 km richting Caen, deze weg loopt tussen
het kanaal naar Caen en de rivier de Orne. Ter hoogte van de Pegasusbrug
ligt er ook een brug over de Orne. Daarna een mooi fietspad langs de
Orne richting kust. Je fietst dan in een heel groot natuurgebied
het Orne estuarium . Zodra je dit voorbij bent, kom je door een aantal
kleine franse badplaatsen. Vanwege het mooie en droge weer met volop
zonneschijn en het weekend was er behoorlijk wat te doen op de diverse
plaatsen.

Voor Dives sur mer ligt de redelijk grote badplaats Cabourg.
Nu nog even een brug vinden die over de Dives gaat. Deze brug ligt ca 2
km landinwaarts (ps we moeten alle plaatsen en rivieren goed noemen want
we hebben lezers van ons site erbij die dit alles per Google Earth
volgen). Van hieraf is het dan ook nog 2 km tot het centrum van Dives
sur Mer.

We kwamen net bij het scheiden van de markt in het centrum aan.
Onder het genot van een cafe a longe konden we vanaf een terrasje het
afbreken van de kramen volgen. Nog snel een foto gemaakt van een zeer
oude grote schuur die aan het marktplein stond en die dienst deed als
kaashal. Helaas de foto’s krijgt u niet te zien, maar daarover later
meer.

Dives sur mer beschikt ook over een jachthaven, dus die moeten we even
opzoeken.

Eerst zie de rivier met daarop 2 rijen vissersbootjes die op
boeien lagen. Een watertaxi brengt de eigenaren van en naar deze
bootjes. Dan een zijtak met een heel grote jachthaven. Met een deur
wordt de jachthaven afgesloten zodat bij eb toch nog voldoende water in
de haven staat. Het is een uiterst moderne en nieuw aangelegde
jachthaven. Omringd door mooie appartementsgebouwen en winkels en
eetgelegenheden, het lijkt wel of je in het Middellandse Zeegebied
vertoeft.

Nu weer terug. Wat blijkt n: achter de jachthaven is een voetgangersbrug
naar Cabourg. Scheelt weer een paar km fietsen. De terugweg verliep
prima en via de al bekende supermarkt terug naar de boot. Totaal 55 km
gefietst. !

Morgen,zondag plannen we om of naar Cherbourg te varen of naar St.
Vaast.

De laatste schutting is gelukkig 1 uur later d.w.z. om 05.30 uur.
Dus op tijd naar bed en om 05.00 uur de wekker gezet. Dat is vroeg maar
alles op tijd gehaald en om 06.00 uur waren we onder weg naar het
westen. Er stond al wat wind dus zeilen gehesen en varen. Ondertussen
werd het langzaam licht. Dora maakte een aantal foto’s om de opkomende
zon in stappen op beeld vast te leggen. Omdat het voldoende licht
was kon de naviatieverlichting wel uit. Ik naar binnen en de lichten
uitgezet maar ook de schakelaar navigation. Opeens van buiten een kreet.
Het schip gaat rondjes draaien en van schrik is het fototoestel in het
water gevallen. Wat bleek nu: De stuurautomaat stond aan en door het
uitzetten van de knop navigation gaan alle instrumenten uit en gaat
automatisch de stuurautomaat op rondjes draaien over. Dus mijn fout maar
ook een beetje van Dora want ze moet niet dan het toestel uit haar
handen laten glippen. We zullen dit voorval na terugkomst aan onze
reisverzekering melden en wellicht komt het dan toch nog goed.

De tocht verliep verder uitstekend: een halve wind tot aan de windse
koers windkracht 3 -4 en stroming mee geeft soms bijna 9 knopen
snelheid.

Onderweg besloten we om naar St Vaast te varen en niet naar Cherbourg.
De stroom zou gaan draaien en de laatste 25 mijl zouden we pal tegen de
wind en tegen de stroom in moeten.

Omstreeks 12 uur waren we in St. Vaast, mooi op tijd om binnen te varen.
Hier is ook weer een dok dat ca 3 uur voor en na hoogwater open is.

Het is zondagmiddag en St. Vaast is een toeristenstadje dus volk
genoeg. Wij ook toerist spelen en het stadje bekeken met zijn oude
huisjes en winkeltjes en de baaien en eilanden die hier rond op liggen.
Nog even tussen dit schrijven door een korte wandeling gemaakt om te
kijken hoe bij laagwater er alles bij ligt. Je ziet achter de dokdeuren
alleen nog maar een stroompje lek water de rest is alles modder.
De baaien zijn totaal verdwenen en je ziet nu grote modderplaten maar
ook een heel groene vlakte. Op deze vlakte bevinden zich de
oesterbanken. St Vaast staat bekend om zijn oesters.

Helaas geen foto’s om dit aan jullie te laten zien.

Zo nu even alles op de site zetten en dan weer vroeg naar bed.
Morgenvroeg gaat om 5.27 uur het dok weer dicht, dus voor die tijd
moeten we er uit zijn.

Heb maar een foto van een folder gemaakt om toch nog iets te laten
zien

Ouistreham 23
juli 2009

De vooruitzichten voor dinsdag 19 juli waren
gunstig om vanuit Fecamp naar Cherbourg te vetrekken. Een toch van
ongeveer 80 mijlen. De windvoorspelling was gunstig: een naar het Oosten
draaiende wind en later op de dag vanuit het zuiden. Als we ’s morgens
omstreeks 06.00 uur zouden vertrekken zouden we na 12 uur varen in
Cherbourg aankomen en hadden dan tevens het tij het meest gunstig mee.
Met geringe stroom tegen vertrekken en met sterke stroom mee op het
tweede gedeelte van de tocht.

‘S middags na het uploaden van de site merkten we al dat de wind
gedraaid was en uit het oosten kwam. Dit was eerder dan voorspeld. In de
loop van de middag draaide de wind door naar het zuiden. De actuele
weersvoorspelling eens gaan bekijken en helaas, de wind zou naar het
zuiden / westen doordraaien. Cherbourg konden we wel vergeten. De
planning werd omgegooid en besloten werd dat we de volgende dag om ca.
12.00 uur zouden vertrekken naar Ouistreham. Deze plaats ligt
zuid-zuid-west van Fecamp in Normandie. Vanaf deze plaats en dan
verder naar het westen heeft op 6 juni 1944 de invasie
plaatsgevonden

Dinsdag 12.00 uur zijn we dan uit Fecamp vertrokken. Het was die dag
sowieso een grote volksverhuizing . Vroegochtend vertrokken de zeilers
richting het noorden en met ons de meute naar vooral Le Havre en
Honfleur.

De wind was in het begin prima mooi uit het westen. we konden zo mooi
halve wind/tot aan de wind richting Ouistreham zeilen. Na een uurtje
ging de wind echter steeds meer uit het zuidwesten waaien. Nu dus hoog
aan de wind varend schoten we geen meter op naar ons doel.
Overstag dan maar en de motor bijgezet. De wind werd al snel minder dus
de zeilen eraf en op de motor door.

We hadden nu tijd genoeg om met onze elektronische apparaten
te gaan oefenen. De radar werd aangezet en eens kijken hoe alles werkt.
Boekje erbij en de zeeschepen die vanuit Le Havre kwamen aanvaren
eens peilen. Na wat leeswerk en oefening konden we deze schepen goed
volgen. Middels het Marpa systeem kun je een target aanklikken en
volgen. Op het scherm zie je dan de richting en snelheid waarmee het
object (schip) zich verplaatst. Dit werkt goed. Je ziet precies of
het schip voorlangsgaat of dat je moet bijsturen om achter het schip
langs te varen.

In elk geval konden we het rustig aan doen omdat we toch nog moesten
wachten om door de sluis bij Ouistreham te kunnen. Deze wordt
bediend hoogwater +2,5 uur en -3 uur. We moesten dus bij aankomst
nog ongeveer 2 uur wachten. Ondertussen werd het eten klaargemaakt en de
boel daarna aan kant gemaakt. precies op tijd om te gaan schutten.

Direct na de sluis ligt de zeer beschutte jachthaven. Het
hoofdvaarwater is het kanaal naar Caen. Dit kanaal is zo wat
200 jaar geleden gegraven om Caen te verbinden met de zee. De rivier de
Orne is een getijderivier en bij laagwater is het niet meer dan een
beekje en dus onbevaarbaar voor boten.

De wind zou de komende dagen uit het zuidwesten/westen blijven waaien
dus maar voor 3 dagen de ligplaats betaald.

Woensdag de fietsen uitgepakt en langs het kanaal naar Caen
gefietst. Veel tegenwind maar droog. In Caen gewinkeld en uitgekeken
naar een peterseliemolen. (Benodigd om het meer dan 80 jaar oude
familiegerecht te bereiden). In een winkel was het artikel helaas
uitverkocht en in een andere winkel zagen we er eentje. Het merk
genoteerd en nu kunnen we het tenminste in Nederland bestellen.

Caen is een oude stad met een enorm groot centrum . Ook is hier
het Memorial museum gevestigd, een museum dat ons niet alleen herinnert
aan de invasie in 1944 maar de oorlog- geschiedenis weergeeft vanaf 1900
tot heden. Men kan precies volgen hoe alle oorlogen in elkaar grijpen.

Het werd weer tijd om terug te fietsen. Het begon stevig te regenen en
de hele weg 15 km flink regen gehad, met als enige geluk dat de wind nu
van achteren kwam en het fietsen wat makkelijker ging.

Vandaag, donderdag was een primadag. bewolkt en slechts af en toe een
buitje dus eigenlijk prima fietsweer. Er loopt ca 10 km langs het strand
een fietspad. Dit pad tot het einde afgefietst en daarna nog een
paar plaatsen aan de kust bezocht. Na 20 km rechtsomkeer gemaakt en via
de binnenlanden naar Benouville gegaan. Hier ligt nl de beroemde
Pegasus bridge.

Dit was de eerste brug die werd veroverd na de invasie.. Gisteren kwamen
we er ook langs maar we waren vergeten foto ’s te maken, dus nu maar
even ingehaald.

Na de fotosessie terug naar de boot en na de
verdiende borrel aan boord hebben we ons maar getrakteerd op buiten de
(kajuit) deur te gaan eten.

Zo nog even dit verhaal afschrijven en uploaden (we hebben hier,
betaalde, internet verbinding. De foto ’s invoegen doe ik de volgende
keer wel.

,

Fecamp 18 juli 2009

We liggen zoals verwacht nog steeds in Fecamp.
Helaas hebben we in het dok geen WiFi verbinding. Momenteel zit ik
voor het havenkantoor en van hieruit zou het wel kunnen lukken de site
tte uploaden.

Dus we gaan het nu proberen.

 

Fecamp 17 juli 2009

Na een verblijf van 2 dagen in Dieppe zijn we op
donderdag 16 juli vertrokken richting Fecamp.

Volgens de stromingsoverzichten was de beste vertrektijd ’s morgens om
7.00 uur, de stroming naar het zuiden zou dan tot circa 13.00 uur duren.
Omdat de afstand 32 mijl was en we een gemiddelde bootsnelheid hebben
van ongeveer 6 mijl per uur, zouden we ook wat later kunnen vertrekken.
Om 07.00 uur was het reveille (opstaan), eerst naar de bakker een
baguette halen, tanken aan de tanksteiger (24/24 uur open en alleen
tanken met behulp van de credit-card) en toen was het inmiddels kwart
voor acht alvorens we de haven konden uitvaren. We waren de laatste van
een groep van zo’n 7 Belgische en Nederlandse zeilers. Je ziet dat
iedereen die een zelfde richting uitgaat, ongeveer gelijktijdig vertrekt
om zoveel mogelijk van het meegaande tij te kunnen profiteren. Het
was prachtig weer maar helaas bijna geen wind, minder dan 3 beaufort.
Dus de motor maar weer aan. Onderweg werd de wind nog veel minder, de
windsterkte liep zelfs terug tot 1 beaufort. Om 12.30 uur waren we in
Fecamp

De zon scheen volop, de bimini werd zelfs opgezet (zonnezeil voor over
de kuip). Dora ging snel naar de boulanger om wat lekkers voor bij de
koffie te halen. Tegen 14.00 uur kwam de havenmeester rondvaren en
vertellen dat er zeer zwaar weer verwacht werd in de avond en dat
iedereen uit voorzorg (securitÈ) naar het dok moest. Wij liggen in de
voorhaven direct achter de zeedijk, het dok (= een binnenhaven zonder
getijverschillen) daar achter. Iedereen vroeg zich af of dit wel
nodig was, het was weliswaar al wat meer gaan waaien maar de lucht nog
stralend blauw en de verwachting was wel in de avond windkracht
5-6 maar dit komt uiteraard vaker voor. Om 16.00 ging het dok open en
gingen alle gasten, maar ook nog een aantal plaatselijke grote schepen,
naar binnen. Ik was van te voren eens gaan kijken hoe de haven eruit zag
om te kijken welke plaatsen gunstig waren. Ik had er al een goede plek
gezien. Omdat ik een van de eerste boten was die het dok inging, voer ik
meteen naar deze plek, De havenmeester die iedereen een handje hielp,
stond reeds klaar om ons op te vangen. Mooi plekje, een grote
langszij-steiger en met de kop in de wind, richting het westen, richting
zee. Langzaam werd de hele haven volgebouwd, Een aantal schepen werden
zelfs tussen de andere schepen gestapeld.

Veilig
in het dok met de kop in de wind

 

Na het avondeten nog een fietstour gemaakt door Fecamp. De stad is veel
groter dan we verwacht hadden. Het werd ondertussen donkerder en de wind
nam stevig toe. Snel terug aan boord. Ook werd vlug de kuiptent
opgebouwd. We waren net klaar toen de regen en het onweer losbarstten.
Zo hevig heb ik het zelden meegemaakt. De lucht was soms helemaal
verlicht. Enorme windvlagen. Het schip ging zelfs aan het steiger
behoorlijk te keer. Ze hadden toch gelijk: er waren inderdaad
windstoten van wel 10 beaufort. Pas na twaalven werd het wat rustiger en
gingen we naar bed.

Vandaag 17 juli hebben we gepland om in Fecamp te blijven, we wisten dat
het weer niet zo best zou zijn en ons volgende doel Cherbourg ligt pal
naar het westen, met windkracht 5-6 uit het westen is dat sowieso geen
optie.

De bijna lege gastensteiger die op en neer golft

Vanmorgen het weerbericht voor de komende dagen bekeken. Dit wordt dus
een paar dagen of nog langer Fecamp. Wind 6 of meer, vlagen tot
windkracht 8, regen en koud.

Brood gehaald, gezocht naar een krant, maar die was, volgens de
winkelier, vandaag niet aangekomen. Ontbeten onder de kuiptent en
van hieruit kon ik zien dat achter ons op een groot parkeerterrein een
circus werd opgebouwd. Dus na het ontbijt eens gaan kijken. Dit opbouwen
boeit mij altijd. Heb hier zeker een paar uur rondgehangen, en ik niet
alleen, met mij een groot aantal Fransen, sommige met fototoestellen en
videocamera’s. Af en toe schuilen in de stallen die, terwijl wij daar
stonden, gevuld werden met paarden, lama’s , kamelen zebra’s enz. Ook de
leeuwen en panters stonden op nog geen meter afstand van ons in hun
kooiwagens.

Vanmiddag geprobeerd om een internetverbinding te krijgen. Helaas geen
of soms een erg zwak signaal. Ook werkt de buitenantenne schijnbaar niet
goed. Ik heb het maar opgegeven.

Ben daarna maar dit bericht gaan schrijven, Wanneer het dan op de
website staat is maar even afwachten. Ondertussen gegeten en nu bezig
met de laatste regels. De wind is alweer flink toegenomen constant 5 a 6
beaufort met zojuist een windstoot van 32 knopen. Mijn redactrice, Dora,
gaat nog even het bericht nalezen en eventueel verbeteren. Tot de
volgende keer.

Dieppe, 15 juli 2009

Dinsdagavond 7 juli om 18.00 uur kwam, in
Nieuwpoort, nog de technische man van Ship-Shop aan boord om de
AIS aan te sluiten. Zelf had ik al nieuwe stekkers aan de antennedraad
gesoldeerd en er waren door een monteur al 2 nieuwe draden getrokken van
het navigatie-instrument naar de kaartentafel. Dit alles was nodig
volgen de techneut om alles dadelijk goed te laten werken. De 2 extra
draden waren nodig om ook op de marifoon de positie van het schip
te laten zien en deze positie (lengte en breedte graden) mee te zenden
in geval van nood. Dit ging snel en werkte direct. Nu de AIS aansluiten.
Antenne aankoppelen en dan wat draadjes verbinden met de E80
boordcomputer/beeldscherm. E80 ontvangst gereed maken voor AIS en klaar.
Helaas geen AIS gegevens op het beeldscherm. Nog wat draad aansluitingen
wijzigen maar ook dit mocht niet baten. Ik heb de monteur maar gezegd
dat hij er maar mee moest ophouden omdat we het beiden onderhand moe
waren. Schijnbaar kan een afwijkend merk AIS ontvanger zich niet
verstaan met de instrumenten van Ray Marine. Er zal wel niet anders
opzitten dan een veel duurder apparaat te kopen van Ray marine. Ik laat
de AIS maar even rusten. Later zal ik nog eens proberen deze aan te
sluiten op mijn PC. Wellicht werkt hij hier wel op.

Woensdag 8 juli hebben we dan nog maar een rustdag genomen in
Nieuwpoort, We lagen toch gratis bij de werf: geen luxe plaats, maar
water en stroom voorhanden dus geen klagen.

Donderdag 9 juli vertrokken naar Duinkerken, de
eerst haven over de grens in Frankrijk.

De wind was zuid-west 4-5. Omdat de afstand niet zo groot is dan maar
hoog aan de wind richting Duinkerken. Tot de “pas de Zuydcoote” ging het
er stevig aan toe maar dan buig je iets af naar het Oosten en valt de
wind gunstiger in, daarna weer hoog aan de wind naar de haveningang.

De jachthaven ligt iets buiten het centrum maar we vinden dit al jaren
een plezierige aanloophaven. Duinkerken doet veel aan stadvernieuwing.
Elk jaar zijn er verbeteringen te zien. Nu zagen we zelfs dat op het
braakliggend voormalig industrieterrein aan de overkant van de haven
zelfs een hele nieuwe wijk wordt gebouwd.

De in aanbouw zijnde huizen in pakhuisstijl aan de overkant

Ondertussen blijft de wind stevig uit de west,
zuidwest hoek waaien. Bijna iedereen die naar het zuiden moet, blijft
liggen Op zaterdag is het iets minder maar voor zondag geven ze zelfs
nog meer wind af. Om dan op zaterdag verder te varen en dan een
paar dagen in Boulogne te blijven hangen boeit ons niet, we blijven maar
liggen.

Zondag inderdaad veel wind en een paar felle buien. Voor maandag ziet
het er beter uit, meer westelijke wind en kracht 4.

Maandag op naar Boulogne. We vertrekken, rekening houdend met het tij om
7.30 uur. De wind is kracht 3 en wordt naarmate we het nauw van Calais
naderen een stevige 5 met uitschieters naar 6. Bij de kapen waait het
altijd meer en is ook de zee , zeker met wind tegen stroom onrustig. De
motor gaat bij om hoogte te houden en om goed door de golven te komen.
Na de kapen wordt het een stuk rustiger en kunnen we weer normaal
zeilen, wel kruisend tegen de wind in.

Om circa 14.00 uur waren we in Boulogne. Het was op de kades een drukte
van belang; wat bleek: er waren havenfeesten .Op het water
allerhande demonstraties. Men kon er zelfs .
meevaren met traditionele schepen
Op de kades en in de stad zelf was het een drukte van belang. Dora kocht
aan de viskraam 2 scholletjes. Ze worden dan op verzoek een beetje
schoongemaakt maar de rest moet je thuis doen. Verser kan de vis niet
zijn, Boulogne sur mer is een vissershaven, de visboten liggen tegenover
de jachthaven in dezelfde haven en boven op de kades staan de viskramen,
Op bovenstaande foto ligt de jachthaven links en de visboten iets
verder rechtsonder aan de kade vanwaar het zeilschip net vertrekt. Van
deze vissers heb je nogal wat last in de haven. Ze gooien de plastic
kratten vanaf de kade op de steigers en dit maakt nogal veel lawaai, ook
vertrekken ze ’s avonds vanaf een uur of 10 tot 5 uur de volgende
morgen. De hele nacht hoor je motoren starten en de schepen wegvaren.

Bij onze wandeling kwamen we een nogal fraai monument tegen. Een oude
eend geparkeerd in een vijver. Er groeiden planten in en zelfs een heuse
berkenboom

De volgende dag, quatorze juillet, de
nationale Franse feestdag op naar Dieppe een tocht van circa 55
mijl. Windvoorspelling 3 tot 4 uit west later draaiend naar
zuidwest. We konden net hoog aan de wind varen. In het begin, om half
acht in de morgen was er nog weinig wind, dus de motor ging erbij om
toch een gemiddelde snelheid van 5 knopen te halen. De wind trok
later aan maar ook kracht 3 is te weinig voor ons schip om hoog aan de
wind te varen en een goede snelheid te houden. Richting middag werd het
kracht 4 en konden we toch nog weliswaar iets minder hoog aan de wind
nog een stukje echt zeilen. Op de laatste 15 mijl viel de wind weg naar
1 a 2 knopen, de stroom zat inmiddels tegen, dus de rest gemotord.

In Dieppe was het gezellig druk, de Fransen hadden een vrije dag, er was
van alles te doen .Vroegavond in het park aan het strand een groot
podium met muziek en veel frans gepraat, dit hoort er in Frankrijk
schijnbaar altijd bij. Na afloop om circa 23.00 uur een groots vuurwerk.
Wij waren al lang weer aan boord en konden net over de huizen een stukje
hiervan zien.

Dieppe is een voor franse begrippen mooie stad met een zeer oude
romaanse kerk en ook oude huizen in smalle steegjes. Helaas wordt er
weinig onderhoud gepleegd of vernieuwd. Dit is schijnbaar de Franse
stijl of gewoonte. Wel nieuw was een standbeeld van 3 vissersvrouwen.
Wellicht de aanzet tot vernieuwing?

Bernard bekijkt de dames even van dichtbij.

 

Nieuwpoort, 6 juli 2009

We liggen in Nieuwpoort.( BelgiÎ)

Op 1 juli heeft Paul ons naar Colijnsplaat
gebracht voor een tocht van 2 maanden langs de Belgische en Franse kust.

De beloofde looplijnen voor het dek waren niet gebracht, dus hebben we
nog even van de auto gebruik gemaakt om ’s avonds naar Zierikzee te
rijden.

Op donderdag 2 juli vertrekken we naar
Oostende voor een paar dagen in de haven van RobËrt. Voor de niet
zeilers: Oostende heeft een drietal havens voor de pleziervaart. De
eerste haven aan stuurboord zijde is die van de Royal North Sea Yacht
Club Oostende. Deze haven is een getijdehaven voorzien van een paar
dwarssteigers en een groot aantal meerboeien. De gaven is in de
vakantieperiode overvol en de boten liggen soms wel 7 dik aan de
steigers. De meerboeien zijn altijd als eerste bezet omdat men dan een
eigen box heeft en niet het probleem heeft, indien je 7 dik ligt de
eerste boot om 7.00 uur ’s morgens wil vertrekken en dan iedereen zijn
boot moet verkassen. Der havenmeester heet Robert en is bij iedereen
bekend, zodra hij een boot in zijn vizier krijgt begint hij al met luide
stem de bootnaam te roepen en een plaats toe te wijzen. Daarna komt hij
snel het havengeld innen. Soms krijg je een bonnetje maar altijd plakt
hij een sticker aan de reling met daarop vermeld de vertrekdatum. Om te
voorkomen dat schepen die laat binnenlopen en dan ’s morgens vroeg weer
vertrekken geen havengeld betalen, loopt Robert reeds om 05.00 uur over
de kade en zodra hij ziet dat iemand wil vetrekken komt hij met zijn
bootje langs om zijn geld te innen. De haven ligt prachtig aan de rand
van het centrum en de omgeving is zeer levendig. Niet alleen de
omgeving maar ook de hele havenkom gevuld met jachten maar ook het water
is levendig, het getijverschil is circa 4 meter maar omdat de ferry ‘s
in en uit varen is er altijd wel een lichte deining. Omdat de haven vlak
bij zee ligt heeft ook de wind vrij spel. Dit alles zorgt voor
veel kijkplezier bij het al dan niet goed afmeren van de jachten. Verder
is Oostende altijd goed voor een paar aangename dagen.

Nu was nog vrij rustig in Oostende, maar de kade is altijd levendig

We hadden de tijd omdat we pas maandag een afspraak in Nieuwpoort
hadden bij de werf, om nog wat zaken in orde te maken.Robert
met zijn bootje in de op dat moment nog rustige haven in Oostende

Zondagmiddag om 1 uur vertrokken we uit Oostende
richting Nieuwpoort. De werf heeft daar aan de rivier de IJzer een paar
plaatsen beschikbaar. Geen luxe steiger maar een bijna halfvergane lange
steiger die gebruikt wordt door diverse bedrijven. Aan het eind van de
steiger een onbemand tankstation. Bij dit tankstation kunnen boten
afmeren en met een creditcard tanken’. Zoals de Tango op het land,
is dit er eentje aan het water. Voor ons lag ook een beneteau met
nederlandse vlag. Dit schip was afgelopen vrijdag opgeleverd maar er
ontbraken nog wat dingen . Dit zou ook maandag verder worden
afgehandeld.

Het bleek een echtpaar te zijn uit Terneuzen. We nodigden ze uit om bij
ons aan boord te komen.

Ze waren overgestapt van een groter schip naar een kleiner. Met hun
vroegere schip waren ze naar de Caribic geweest,. Na hun verblijf
daar is het schip op transport gezet in een speciaal hiervoor ingericht
dokschip en naar de Middellandse zee gebracht. Van hieruit weer diverse
tochten gemaakt .

Het was een leuke avond met al hun reisverhalen . Het werd later dan
gepland maar dat was niet erg: we hebben vakantie.

Hoewel :maandag morgen om half 9 kwam er een enthousiaste
ploeg aan boord, die meteen begon met draden trekken voor een
wifi-antenne, houtbeschadigingen bijwerken, gelcoat bijwerken,
schroeven opnieuw vastzetten ,die waren losgegaan.

De hele dag is men bezig geweest, met deze en dan met die klus.

Ze zijn nog niet klaar, dus morgen nog een dag hier blijven.

Klokslag 12 uur liet iedereen alles vallen en was men weg voor de
lunchpauze. Kennelijk is dat gebruikelijk.Om half twee kwamen ze
terug. Met diverse onderbrekingen werd er tot half zes doorgewerkt.

Colijnsplaat, 19 juni 2009

De afgelopen 3 weken hebben we doorgebracht op het
IJsselmeer en de Waddenzee.

Deze weken hadden we gepland om aan het schip te wennen en om te
oefenen met manoeuvreren , aanleggen, sluizen en bruggen.

Op 24 mei wilden we tijdig vertrekken naar Scheveningen. Helaas was het
doek van de bimini nog niet geplaatst, toen we aankwamen bij de boot.

Die bleek pas om 1 uur ’s middags klaar te zijn om
af te halen. Om 3 uur ’s middags bleek zowel de stroom als de wind tegen
te zitten en we besloten om de staande-mast-route te nemen. Via een
overnachting in Strijensas, over de Dordtse Kil, langs Dordrecht, Gouda
en Alphen a/d/ Rijn konden we de volgende nacht door
Amsterdam , samen met 2 andere boten.

Een mooie belevenis om midden in de nacht door het stille Amsterdam te
varen. van brug naar brug met een mee-brommende brugwachter.

Onderweg zijn er veel bruggen speciaal voor ons open gegaan. Zelfs de
Schipholbrug over de A9 werd nog op het nippertje voor 9 uur ’s avonds
voor ons geopend. Gelukkig maar, anders hadden we pas de volgende nacht
door de stad gekund,

De pinksterdagen lagen we in de Sixhaven en hebben we op onze
geweldige vouwfietsen de stad en omgeving doorkruist.

Via Hoorn, Enkhuizen en Medemblik kwamen op Texel terecht, na een
prachtige tocht over de Waddenzee. Tijdens deze tocht hadden we heerlijk
bakstagwindje.

Helaas was dat totaal anders dan toen we moesten afmeren in Oudeschild.
Plots stond er een enorme sterke zijwind en Bernard heeft weer even
kunnen oefenen met manoeuvreren.

Ook hier hebben we een lange fietstocht gemaakt ( 65 km.)
en genoten van het eiland en de eerste harinkjes. (De 26 inch wielen en
21 versnellingen bewezen hun diensten.

Onze volgende haven was Makkum, na een mooie tocht van Oudeschild naar
Kornwerderzand.. Via Stavoren kwamen we in Lelystad, waar we, met
de kinderen, de verjaardag van Paul gevierd hebben.Een weekend gezellige
drukte aan boord.

In Muiderzand kregen we bezoek van Saskia
en Kees, die daar in de buurt wonen en er hun ligplaats hebben. Gezellig
gepraat en wederzijdse boten bewonderd.

De terugreis ging weer ‘binnendoor’, omdat de voorspellingen ongunstig
waren. I

n Amsterdam konden we zo nog een bezoekje krijgen van Paul en Ina uit
Haarlem. Ook dat was een leuk avondje.

Weer midden in de nacht door de stad van noord naar zuid. De
volgende dag wilden we voor half 7 ’s morgens door de Schipholbrug,
omdat die overdag niet opengaat. Gevolg: een lange vaardag, die ‘s
avonds eindigde in Willemstad.

De volgende dag weer naar Colijnsplaat. De Volkeraksluis was nu geen
probleem.’

Op de heenweg dachten we door de sluis voor het vrachtverkeer te moeten,
vanwege onze doorvaarthoogte. Wij dachten 19 meter nodig te hebben, maar
bij controle( .ga maar naast die paal met dat vierkante bord erop liggen
) zei men ons dat we gemakkelijk onder de brug van de jachtensluis
doorkonden. De max, doorvaart was 18.80 en we konden er inderdaad
onderdoor zonder te brug te raken. Inmiddels weten we dat 18.70
voldoende is.

Na 3 weken is de boot een heel stuk vertrouwder
geworden en durven we met een gerust hart te beginnen aan onze lange
tocht van begin juli tot eind augustus,

 

Colijsplaat, 26 mei 2009

We zijn nu alweer een paar weken in onze
thuishaven in Colijnsplaat.

Deze tijd gebruiken we om het schip verder naar onze wensen in richten.
Ook worden door de zeilmaker de buiskap, kuiptent en bimini opgemeten.
Dit is een zeer precies werk en wij verbazen ons dat de zeilmaker aan
hand van het buizenframe, touwtjes en een zeer dun zeildoek, precies
naar onze wensen een mal maakt. We kunnen ons bijna niet voorstellen dat
hieruit een precies passende buiskap wordt gemaakt. De man straalt
zoveel vakmanschap uit: dat moet wel goed komen. Ook worden reeds
de drukkers en andere bevestigingsmaterialen op het schip gemonteerd.

Na 2 weken is de buiskap en kuiptent klaar en worden deze geplaatst. Het
past allemaal perfekt, ziet er prima uit. De bimini zal 1 week later
worden geleverd. Dank aan Allround Zeilmakerij in Zierikzee.

Binnen in het schip was ook nog allerhande te
doen. In de kastjes bevinden zich bijvoorbeeld geen schappen, dus overal
een schap gemaakt, resultaat verdubbeling van de bergruimtes. Extra 220
volt stopcontacten gemaakt, Barometer opgehangen en wandversieringen
door Dora zelf gemaakt . Zelfs een platte TV werd aangeschaft. De boot
wordt steeds meer eigen.

Nu wordt het langzaam tijd om ook het varen ons
helemaal eigen te maken. Een nieuw schip is altijd even wennen, vaart
net even anders en ook werken met een boegschroef moet even geleerd
worden.

We hebben al geoefend met de box in en uit varen en ook het zeilen
verloopt naar wens.

We hebben een tocht gepland naar het IJsselmeer en de Wadden. We komen
dan nog wel de eventuele kleine onvolkomenheden tegen en kunnen
die dan daarna nog laten verhelpen alvorens we aan een langere vakantie
beginnen.

 

10 mei 2009

Wat er ondertussen allemaal is gebeurd

In onderstaande teksten heb ik geschreven welk schip we hebben
aangeschaft en over de levering van onze boot.

Op 1 mei was het dan zover. De boot werd opgeleverd. Dit gebeurde in
Nieuwpoort (BelgiÎ) omdat de Nederlandse importeur zijn
hoofdvestiging in Nieuwpoort heeft en hier voldoende mankracht en know
how aanwezig is om het schip het snelste vaarklaar te maken.

De oplevering en doop van het schip verliep allemaal zeer voorspoedig,
er werd nog een en ander getest, proef gevaren en daarna konden we het
schip met de spullen die we van thuis hadden meegebracht gaan inruimen.

Om 19.00 was alles zover gereed en gingen we met de auto terug naar
Venlo.

De volgende dag zaterdag 2 mei bracht onze zoon ons weer naar
Nieuwpoort. Onderweg in Breda pikten we onze dochter en haar vriend op,
zij zouden meevaren naar onze thuishaven.

Om 12.00 uur kwamen we aan in Nieuwpoort maar konden pas tegen 16.00 uur
weg varen omdat er nog wat kleinigheden door de werf gedaan moesten
worden.

Dit was niet zo erg omdat het tij rond dit tijdstip ook het gunstigste
was. Met een zwak windje ging het richting Blankenberge. Op de
laatste mijlen moesten we nog de motor bijzetten om niet al te laat aan
te komen.

In Blankenberge was het nog heel rustig, de havenmeester was al lang weg
en zou pas

’s morgens om 09.00 uur weer terugkomen. Havengeld afrekenen kon
alleen bij hem, werd ons medegedeeld. Dit vonden we uiteraard geen
probleem.

Eerst maar snel een restaurant opzoeken en toasten op onze nieuwe schip.
Het eten was ook voortreffelijk en zo werd het toch gauw laat.

De volgende dag moesten we vroeg op. In Blankenberge is het waterpeil
bij laagwater gering en met onze diepgang van 2.00 meter
moet je hiermee terdege rekening houden.

Met een mooi westenwindje beginnend met 1 knoop oplopend op het
eind van de morgen tot windkracht 4 tot 5 arriveerden we bij de
Roompotsluis. Hier ligt een vaste brug over de sluis met een
doorvaarthoogte van NAP + 20 meter. Het was ongeveer hoogwater dus
voorzichtigheidshalve de sluiswachter opgeroepen hoe groot de
doorvaarthoogte was. Hij zei 18.50 meter. Dit leek ons te riskant
en nogmaals hebben we de exacte doorvaarthoogte gevraagd,
want ons schip is ca 18.70 meter hoog. Na even wachten zei men 18.86
meter. Dus dit moest kunnen.

Het ging dan ook net goed ! De Marifoonantenne boog lichtelijk toen we
onder de brug doorgingen, dus die 18.86 klopte ook niet. Geluk moet men
af en toe hebben.

Hierna vervolgden we onze reis naar onze thuishaven Colijnsplaat.

Onze zoon hadden we ondertussen gebeld en hij heeft ons die dag
weer opgehaald en we gingen , via Breda, weer naar huis. Onze dochter
met vriend naar Utrecht en wij naar Venlo

 

Blankenberge 2 mei 2009

 

 

lEen doorstart

 

Nu er een aanzet is gemaakt voor wat betreft het onderhouden en vooral
bijhouden van Bluebridge.nl is de verwachting dat we in staat zijn
regelmatig een update te plaatsen.

Venlo 20090627

De aanloop

De site is nog in opbouw, het ontwerp is nog lang niet klaar. De eerste
weken zullen er nog veel wijzigingen plaatsvinden.

Op deze foto zien jullie een tweetal bruggen. Eenmaal de Zeelandbrug
over de Oosterschelde en een blauwe Beneteau 43. Deze laatste verbindt
ook 2 vasteland-punten, al doet hij er soms wat langer over om van het
ene naar het andere punt te komen.

Hierboven een foto van een zusterschip maar dan op het droge
(dieplader)We zagen deze in juni 2008 staan op een
vrachtwagenparkeerplaats langs de A67.Op dat moment werd de basis gelegd
om voor een blauw schip te kiezen.

Het nieuwe jaar is begonnen. Momenteel zitten we in de vrieskou, aan
varen wordt voorlopig maar niet gedacht. Binnenkort is er weer de
jaarlijks BOOT in Dusseldorf. Daar gaan we zeker heen. Bootjes kijken en
wat afspraken maken met de importeur met betrekking tot de levering van
ons nieuwe schip.

 

mei 2009

Eindelijk
is nu de tijd aangebroken om de website regelmatig te
updaten. In de afgelopen tijd is er veel gebeurd. Allereerst is
onze nieuwe boot op 1 mei jl opgeleverd.

Vanaf de aankomst per vrachtwagen half April in
Nieuwpoort Belgie zijn we zowat dagelijks bezig geweest met de
boot.

Fotos
van de aankomst per vrachtauto