bluebridge

We zijn weer een jaartje verder en onze vakantie op de Bluebridge is weer van start. Het wordt een blog in zevenmijls laarzen, want de eerste anderhalve week zit er al weer op – dus we gaan er even in grote passen doorheen.

Zoals uw vaste bloggers al vermeldden is de 4Seasons door 4 woeste zeebonken naar Colijnsplaat gevaren. Op zondag 21 juli zijn we als familie Schrijver-Osewoudt (oh nee bij de 4Seasons is het natuurlijk Osewoudt-Schrijver) aangemonsterd op dit fijne schip. Bert Jan en Saar waren er al in de middag en zijn door de bemanning van de Bluebridge. Waarna Pim en uw blogster later in de avond na een bezoekje aan het zwembad en een clown met een gouden M ook in Zeeland zijn gearriveerd.

Deze eerste dagen van onze vakantie was het echt fantastisch weer. Bijna te warm, maar heerlijk weer om te zwemmen achter de boot en bij het strandje. Zo brengen we de eerste 2 dagen met de familie Veldhuis en Gerrits door. Zij vertrekken vervolgens op dinsdag richting Bruinisse en wij maken ons klaar voor het vaste bezoek op de boot: de familie Beem. Ivor, Jessica, zoontje Tommy en neefje Ischa komen op dinsdag in de loop van de ochtend aan in de haven. Het is een van de warmste dagen van de week dus lekker zwemmen achter de boot en een stukje varen om wat verkoeling te zoeken. Omdat we nog in de ’thuishaven’ zijn hebben we de auto bij de hand. Ivor en Jessica hebben een accommodatie vlak bij Zierikzee dus we rijden met de auto die kant op om met z’n allen een lekker hapje te eten bij Café de gekroonde Suikerbiet aan de haven. Na eerst het terras te hebben getest, kiezen we toch voor een plekje binnen onder de airco – heerlijk.

De volgende dag komen ze nog even een paar uurtjes aan boord en besluiten we het anker uit te gooien net buiten de haven voor het strandje. Op het strandje is geen schaduw, maar met bimini en de Oosterschelde om in te zwemmen tot onze beschikking komen we die tropische temperaturen wel door. Aan het einde van de middag vertrekt het bezoek.

Hier volgt nu een kleine zevenmijls sprong :-): de Bluebridge is inmiddels weer terug uit Bruinisse en op vrijdagavond eten we met z’n allen een heerlijk diner bij (meneer) Kees bij de Yachtclub van Colijnsplaat. Er wordt heerlijk gesmuld van sliptongetjes, een biefstukje en een salade. Het is een afscheidsetentje want de volgende dag vind de grote switch plaats. Simone, Dora en Bernard verlaten met alle aanhang de boot en wij gaan verhuizen van de 4Seasons naar de Bluebridge –> note to self: bij een volgende keer proberen nog minder spullen mee te nemen (scheelt weer als je moet overstappen…)

De 4Seasons komt dus weer vrij en de familie Osewoudt (mijn ouders en zusje komen op zondag in de loop van de dag aan). De kinderen willen heel graag naar een van de animatiebeesten van zo’n enorm vakantiepark dus op naar Koos Konijn in Bruinisse. Dit blijft toch een heerlijke haven met/voor kinderen – dat vakantiepark met animatie, maar ook de krabbetjesstijger, het zwembad met speeltuin in de haven zijn fantastisch. De kinderen vermaken zich opperbest. Het vakantiepark ligt een stukje achter de dijk – te voet ongeveer 15 minuutjes, maar als je 3 fietsen hebt, kun je die ook gebruiken. Dus het zadel op de laagste stand en testen of Saar dit redt. En ja hoor – gaat prima! De komende dagen gaan/kunnen wij niet weg – de kinderen hebben het meer dan naar hun zin! Dus af en toe een tochtje op de fiets, even langs de AH (die in het dorp zit) en een wasje draaien in de haven. Het heerlijke ontspannen vakantieleven.

Die Giro ronde waar uw andere gastblogger mee afsloot, hebben we niet meer gezien. Wij zaten blijkbaar ook heel goed in de vakantiemodus, waardoor het bijhouden van de blog er een beetje bij in is geschoten. Dat maken we graag goed door een tweede en meteen laatste vakantie gastblog.

Na een paar dagen Bruinisse is het plan om naar Willemstad te gaan. In de volksmond ook wel Middelburg genoemd (inside joke van uw gastbloggers). Die tocht naar Willemstad brengt een aantal sluizen met zich mee, waaronder de ervaring om mee te draaien in de beroepssluis. Dat ziet er toch wel indrukwekkend uit:

Voor de volgende sluis, de Volkeraksluizen, zijn we ’te laag’  voor de beroepssluis (scheelt +/- 10 cm). De jachtensluis laat zien welke masthoogten de vaste brug kunnen passeren. Als we meteen doorvaren voorbij de brug dan kunnen we mee. Onder de brug gaan liggen is geen goed idee, want dan zitten we vast. De mast is 18.80 m hoog en na de stijging is de ruimte tussen het water en de brug 18.50m. De schipper doet rustig aan bij het invaren. Wat sommigen niet snel genoeg gaat en dus maar even gaan inhalen – wat hen commentaar van onze buren waarnaast we gewacht hebben oplevert. Op een gegeven moment horen we van voren of achteren in de sluis, kom maar hoor het past makkelijk! Dus hop gas erop – nee hoor Bernard, we hebben rustig aan gedaan en ons niet laten haasten.

We kiezen ervoor om niet in het dorpje te gaan liggen, maar jachthaven De Batterij te nemen, net buiten Willemstad. Ben eigenlijk wel benieuwd waar die naam nu vandaan komt. Ik kan de behoefte om het uitzoeken toch niet bedwingen, maar om het hier niet te lang te maken is de uitleg te vinden onder Haveninfo op de website: https://jachthavendebatterij.nl/haveninfo/

 

De aankomst in Willemstad betekent – aankomst op zoet water. Aankomst op zoet water betekent voor Pim muggenbeten. We zijn er nog geen uur en hij heeft de eerste 8 al te pakken op zijn linker bovenarm. Dat betekent ook kluswerk voor mij: een klamboeconstructie in de hut van Pim. Omdat het een lange dag was en best een beetje warm om te koken, besloten we een leuk restaurantje in het dorp te zoeken. We waren niet de enigen met dit goede idee en dat betekende volle terrassen. Uiteindelijk hebben we toch nog heerlijk gegeten bij Bellevue dat op de binnenhaven uitkijkt.

 

Het feit dat Pim wel erg veel last heeft van de muggenbeten en de voorspelling van heel erg warm weer, maakt dat een tochtje naar zout water de beste optie is. Daarnaast hebben we een date gepland staan aankomend weekend in Port Zélande dus we zetten weer koers naar Bruinisse als tussenstop. Voor de kids toch een van de leukste havens tot nu toe. Dat betekent weer een rondje bruggen en sluizen en sluizen met bruggen. Ook weer de spannende sluis, waarbij we dit keer iets minder speling hadden. Het water was namelijk 20 cm gestegen en dus 18.70m voordat we in de sluis zouden dalen naar de ruimere 18.90m doorvaar hoogte. Dit keer raakten we met de antenne net even de zijkant van de brug, maar verder konden we er weer gewoon onderdoor. De andere schippers in de sluis vonden het toch ook weer spannend.

Tja in Bruinisse ontkomen we niet aan het vaste recept; zwemmen in het bad bij de haven en op bezoek bij Koos Konijn. Saar had geluk, die heeft ook nog even haar allereerste echte schuimparty mogen meemaken. Ze vond het prachtig. 

Al dat dansen met Koos en in het schuim is erg vermoeiend. Helaas was het in de boot echt heel erg warm. Wat doe je dan? Gewoon lekker buiten slapen, omdat het kan. Pim was zo vertrokken. Voor de ongeruste lezer: we hebben ze uiteindelijk toch maar in hun hut gelegd en hebben zo zelf ook rustiger kunnen slapen.

De volgende dag door vanuit Bruinisse naar Port Zélande, een marina grenzend aan een groot Centerparcs park en met aan de andere kant de Noordzee. We gaan even naar de Market Dome. Natuurlijk bekijken we dan de flamingo’s, schildpadden en vissen in verschillende vormen en maten onder het genot van een ijsje (note to self: vlak voor de zomer in 2019 aandelen Ola kopen 😉 ).

 

BJ gaat aan het einde van de middag nog een rondje over het park rijden met Pim. Ze komen toevallig bij een voorstelling van Orrie – de Koos Konijn van Centerparcs…

Er geldt code oranje voor de hele westkust van Nederland die avond en nacht. Dus BJ maakt de boot klaar voor een flinke storm. De driedubbele Morra M is er niets bij! In het begin lijkt het allemaal wel mee te vallen, maar als we kijken naar de maximale windsnelheid die we hebben gehad – dan komt die toch rond de windkracht 9 uit. De boot en de bemanning hebben de storm heel goed doorstaan.

Vrijdagmiddag verwachten we ons – inmiddels vaste – vakantiebezoek: Ivor, Jessica, Ischa en met dit jaar als nieuwe aanwinst van de familie Beem, Tommy. We maken de boot klaar voor het bezoek. De Bluebridge beschikt over een mooie kuiptent die wij nog niet eerder gebruikt hebben (na deze keer vragen we ons ook echt af, waarom niet, want het was heerlijk bij het iets mindere weer). BJ en schipper Rob van de 4 Seasons die ons nog vergezellen op onze tocht zetten de tent binnen 30 min op. Het is heerlijk knus vertoeven in die kuip en het spatje regen kan ons niet meer deren.

Aan het einde van de dag komt het bezoek aan. Tommy mag voor het eerst ervaring opdoen op een boot en krijgt ook nog even de zeer vlotte planga van Pim op om te laten zien hoe stoer hij is.

Die middag en avond genieten we van een boord-gourmetsessie: dit betekent dat iedereen zijn al gebakken stukjes vlees kan kiezen uit de schaal en meteen kan opeten. Veel handiger dan er op te moeten wachten 🙂 De frisse wind en overload aan zuurstof zorgt voor een goede appetijt en de vleesschaal gaat zo goed als ‘schoon’ leeg. Ivor en Jessica vertrekken met de kids richting hun hotel, om morgen weer terug te keren en hopelijk ook een rondje te kunnen zeilen.

Zaterdag is dan toch de dag aangebroken dat we afscheid nemen van de 4Seasons en haar bemanning. De kinderen hebben heerlijk genoten van de aanwezigheid van opa en oma Zeist, maar die moeten nog een flinke terugreis naar Lelystad maken. De kleine matroosjes helpen nog wel even met losgooien voordat er uitgebreid gezwaaid wordt.

In de loop van de ochtend arriveert het bezoek wederom aan boord. We hebben de boot alvast klaargemaakt voor een zeiltochtje. Er staat een lekker windje en we varen ruime wind weg. Na een stukje gevaren te hebben lijkt het ons en vooral de kinderen leuk om even aan te leggen bij een van de eilandjes in de buurt. Saar wil ‘ op avontuur’. Helaas blijkt er bij het eilandje niet echt een lekker schoon strandje te zijn, dus zetten we weer koers naar de haven. Er ligt namelijk een heel groot strand aan de andere kant van de dijk waar we heerlijk kunnen spelen, schelpen zoeken en in de golven springen.

Het blijkt toch wel een flinke looptocht daarheen. Iv pakt de auto en gaat met de kids alvast vooruit. Die kunnen heerlijk in een poeltje midden op het strand spelen. Ivor, BJ en Pim spelen ook nog even in de golfen in de branding. Daarna schuift iedereen aan tafel bij strandtent De Brouw. Het was een heel gezellig weekend met ons vakantiebezoek.

De kinderen willen nog heel graag naar het tropisch zwemparadijs, Aquamundo. We brengen daar een heerlijke halve dag door en verder genieten we van spelletjes spelen op de boot, spelen in de speeltuin en natuurlijk nog even langs bij het avondprogramma van de kinderanimatie bij Centerparcs.

Maandag zetten we koers naar St. Annaland op weg naar de thuishaven. Daar bezoeken we het lokale kleine kermisje, waar alle drie de kinderen zich prima vermaken 🙂 Saar vond vooral de trampoline aan elastieken heel erg leuk, Pim de mini botsauto’s en BJ de grote botsauto’s 😉

Om de vakantie goed af te sluiten gaan we lekker eten bij het restaurant in de haven. Je zit hier bijna in de vaargeul te eten. De kinderen zwaaien naar het veer dat naar Zierikzee gaat.

 

Dan zijn de allerlaatste zeilmijlen van de vakantie aangebroken. We kunnen gelukkig de zeilen er nog even opzetten vanaf de haven tot en met de Zeelandbrug. Daar zien we in de verte een flinke donkere lucht aankomen, dus besluiten we de zeilen op te ruimen nu ze nog droog zijn. Ik maak me klaar voor een fikse bui (hele pak aan), maar uiteindelijk is het een kort buitje en de hevigheid viel ook wel mee. Saar geniet ook nog even van het laatste stukje en stuurt ons richting de haven.

Daar aangekomen zit de vakantie er toch echt op. De rest van de middag en vroege avond zijn we aan het inpakken en schoonmaken. Ook de buitenkant is door de matroosjes goed gepoetst. We sluiten af en zwaaien nog een keer naar onze trouwe blauwe vriend voordat we wegrijden uit de haven.

Hopelijk tot volgend jaar!

Hiep hiep hoera; Opa Rob is vandaag jarig. Dat moeten we natuurlijk vieren dus rond 8.45 uur (we dachten dat dat wel kon) proberen we te Facetimen naar Zeist… maar geen gehoor/beeld. Oke dan proberen we oma wel even… nee hoor ook geen gehoor. Waarschijnlijk op de verjaardag toch echt te vroeg 🙂 We proberen het vanavond nog wel even een keer.

Aan alle mooie belevenissen op de eilanden komt een einde. We brengen deze ochtend de fietsen terug naar de verhuurlocatie bij de haven. Daarna nemen de kinderen afscheid van het buurhondje Binkie, nouja eigenlijk ook wel een beetje van de buren zelf. Binkie is het namelijk snel zat.

We varen rond een uurtje of 10.30 uur weg uit Vlieland. Best vreemd; de bruine vloot die gisterenavond in file binnenkwam, vertrekt nu ook weer massaal. Wat weer file betekent, maar dan bij vertrek uit de haven. We moesten in onze eigen kom en daarna in de kom van de bruine vloot even wachten.

Buiten is het overigens ook druk, wellicht allemaal boten die niet meer naar binnen konden de avond ervoor?

Na een stukje vaargeul naast Vlieland draaien we de kop in de wind en gaat het zeil erop. We hebben nog een kleine discussie, de genua of kleine fok. BJ is met de zeilen bezig en zet tegen het advies van uw blogster toch de genua erbij. Dit gaat in het begin nog redelijk goed, we varen lekker ruime wind richting de Vliestroom. Iets verderop in de Vliestroom komen er een paar bochten waardoor we hoger aan de wind moeten varen.

Dan blijkt dat we toch wel een beetje veel tuig hebben opstaan en moet BJ (tot zijn spijt) bekennen dat de kleine fok een betere optie is voor deze koers. Ondertussen onderin het schip:

 

Ondanks de kleine fok: 10.6 knopen op het wad

vaarwel waddeneilanden

Het is een heerlijke zeiltocht tot aan Harlingen. Lekker windje en niet al te druk. Echt genieten. Door De Boontjes doen we toch maar op de motor. Het is vrijwel tegen de wind in namelijk. Na een stukje motoren komen we bij de sluis van Kornwerderzand. Er ligt een bootje al langs de kant te wachten en (pardon my language) er waren een paar prutsers een poging tot aanleggen met de punt naar de sportsteiger aan het wagen. BJ en ik hadden besproken dat het eenvoudiger is om dit juist met de achterkant te doen en willen dit gaan starten. De eerst poging bij de andere boot/prutsers mislukt en door een rare manoeuvre moeten wij onze poging even pauzeren. De andere boot vraagt, gaan jullie achteruit? Waarop wij ja antwoorden. Intussen gaan we maar verder met aanleggen en met de eerste poging liggen we keurig op 1 achterlandvastje aan de steiger vast. De andere boot besluit dat dit een goed idee is en waagt het er ook maar op en ja hoor het lukt 🙂 met wat assistentie van de kant. We bereiden alvast wat broodjes voor de lunch voor en na 15-20 min kijken we rond en liggen alle (ca. 40-50) boten met de achterkant met een lijntje naar de wal. Een heel grappig gezicht en het scheelt een hoop ‘ stapel werk’. Na ongeveer 30-40 min wachten gaan de lichten van de brug op rood-groen en maken we ons klaar om richting de sluis te gaan. Het is inmiddels behoorlijk druk geworden en er zijn 3 grote bruine vloot schepen bijgekomen. Dat wordt flink aanschuiven in de sluis. Wij passen als een van de laatste boten in de kleine sluis. Met iets meer inschuiven van alle partijen had er meer in gekund (zijn wij van mening), maar een steward stuurt mensen achter ons weer weg naar de grote sluis.

Volle sluis

Lekker broodje in de sluis

Na ongeveer een kwartiertje zijn we de sluis al wel weer uit (de andere sluis blijft vol liggen totdat wij bijna in Makkum zijn, dus het was een goede keus om voor de kleine sluis te gaan) en iets meer dan een half uurtje later zijn we in Makkum. We vragen om ‘ons plekje’ – I34, omdat we dan langszij van de hoofdsteiger liggen en de kinderen zelf

makkelijk op en af kunnen stappen om naar het speeltuintje te gaan. Meteen na aankomst gaat echter de badkleding aan, want het weer is perfect voor een duik in het zwembad dat in de haven ligt. De kinderen genieten ook nog even van een van de cadeautjes die in het vakantiepakket van JPoint voor ze zat (een opblaasbootje). Na ongeveer 45-60 min is het wel mooi geweest. Saar kan niet ophouden met trillen, van haar tenen tot en met de haar mondje met blauwe lippen. Het water is ook wel aardig koud nog. Dus lekker terug naar de boot en een warme douche om weer op te warmen voordat we deze avond voor de laatste keer naar Pinkie en Duimpie kunnen voor de avondshow.

’s Avonds wagen we de nieuwe poging om opa Rob nog een keer te Facetimen. Dat lukt helaas weer niet, maar na een gewoon telefoontje blijkt dat ze lekker uit eten zijn. Inmiddels weet nu ook de rest van het restaurant dat mijn vader jarig is, want wij zijn het gesprek gestart met een luid Lang zal hij leven door de telefoon heen, wat hij voor de anderen aan tafel (en in het restaurant) op de luidspreker heeft gezet. Dat levert trouwens ook nog een feestelijk toetje en een lang zal hij leven in het restaurant zelf op. Dus –  graag gedaan 🙂

De volgende ochtend doen we heerlijk rustig aan in Makkum. Zo rustig zelfs dat de havenmeester op een gegeven moment komt vragen wat onze plannen zijn. Ik kom gelukkig op dat moment net weer aan bij de boot, zodat we ons klaar kunnen maken voor vertrek. Nieuw plan: de kinderen betrekken bij het vertrek. Oké, dat zoiets wat langer duurt voordat je daadwerkelijk de trossen losgooit hadden we Pim even moeten vertellen. Die staat namelijk al bijna met het achter landvast in zijn handen – wat nog niet de bedoeling is… Uiteindelijk helpen de matroosjes met de lijnen aan boord halen en de stootwillen naar de kajuit brengen (je kunt niet vroeg genoeg beginnen – dit vindt ik namelijk het minst leuke werk en zij vinden het nu nog prachtig). Pim heeft wel een klein beetje hulp nodig, want ik sta nl met het voorlandvast de boot van een paar ton met de punt bij de kant te houden en dat is toch wel een beetje zwaar 😉

We hebben een lekker windje en gaan met vol tuig licht aan de wind richting Workum is het plan. BJ heeft even gegoogled op kindvriendelijke havens en Workum staat er ook tussen en het is wel eens leuk om naar een andere plaats te gaan dan de geijkte plekken. Medemblik lijkt ons ook leuk, maar ligt helaas pal tegen de windse koers en dat is met de matroosjes erbij niet zo handig.

Na een tochtje van ongeveer een uurtje of twee komen we aan in Workum. We hebben

vooraf even gebeld voor een ligplaatsje en liggen aan de buitenzijde met een vingersteiger ernaast zodat de kinderen weer zelf op en af kunnen stappen. Het invaren van de box vraagt nog even wat planning en spierkracht. De wind is best flink en staat natuurlijk precies van opzij. We hebben een grote box, met gelukkig ook een extra paal in het midden, waardoor we niet meteen een box teveel opzij liggen. Het gaat flink waaien dus BJ legt de boot maar eens goed vast.  Voor mensen die zeilschool de Morra kennen is de Morra M een begrip.

De matroosjes zijn wel weer toe aan beweging en natuurlijk heeft de haven een speeltuin erbij. Dus op naar de speeltuin. Als het aan Saar en Pim ligt, kunnen ze zich hier volgens mij prima een halve-hele dag vermaken.

Na hier een tijdje heerlijk te hebben gespeeld gaan we een rondje over de rest van het terrein maken. Er zit hier namelijk ook een groot vakantiepark (met ligplaats voor de deur) en een grote camping bij. Als het goed is, is hier ook een animatieteam en er is een strand waar veel gesurft en gekite wordt. Er is inderdaad een soort Fun Lodge waar de kinderactiviteiten zijn en rond 19 uur start het programma voor de kleintjes vanaf 4 jaar (ach ja Pim is bijna vier hé). Dus lekker dansen en lachen om de rare grappen. Het feest is alleen wel redelijk abrupt afgelopen als Joep Snoep zijn eigen liedje wil aanzetten en de versterker/box eruit knalt… Eigenlijk mooi op tijd (sorry kids) want er komen buien en een flinke wind aanzetten volgens de voorspelling en we moeten nog wel een stukje teruglopen (loopfietsen/steppen) naar de boot. Dus we maken meteen van deze gelegenheid gebruik en gaan er vandoor. Saar zegt nog wel even tegen Joep dat hij wel moet zorgen dat de muziek het morgen voor de kinderdisco het weer doet 😉

Bij de boot aangekomen, meteen de pyjama’s aan en nog heeeel even op de iPad een kort filmpje kijken en dan naar bed. Ik start meteen met dit blog en BJ werkt ook nog even wat. Dit levert een bijzonder beeld op aan boord 🙂

Morgen huren we fietsen en gaan we naar dorpje Workum toe.

 

Het strand moest wel even wachten vandaag. We hebben zoals in de vorige post te lezen is elektrische fietsen en kunnen dus flink wat kilometertjes maken. Er loopt langs de dijk aan de zuidkant van het eiland een heel mooi fietspad. Met een windje mee waren we in ‘no time’  bij Oosterend, waar het fietspad weer ophoudt. Dat we een flinke wind in de rug hadden, bleek nu we weer terug richting west moesten… een enorme wind tegen. Thank god for e-bikes 🙂

De grijze lijn aan de onderzijde is het fietspad.

Windje mee op het fietspad langs de dijk.

Gelukkig kwamen we ruim, 1-1,5 uur fietsen later al snel weer langs onze vaste speelplek voor de kinderen op Terschelling, Speeltuin (café, restaurant) Zonneweelde. Hier konden de kinderen even de energie kwijt, die wij ondanks de ondersteuning al wel flink gebruikt hadden. Na hier een iets verlate lunch te hebben gegeten was het tijd om naar het strand te gaan. Maar zoals al gezegd waaide het flink door. Op het strand betekent dit van die heerlijke snijdende ‘zandstormen’ (zoals de kinderen ze noemen). Met de lange kleding aan was het op zich goed te doen. Bij het water de kleren voor badkleding omgeruild en spelen in de branding bij ons aan de hand. Er stonden door de wind flinke rollers en met

hoog water is het dan wel een beetje oppassen. De reddingsbrigade was ook erg alert en riep een groep zwemmers terug die dreigden voorbij het zwemgedeelte (met vlaggen gemarkeerd) te komen. Voor de beeldvorming, het zwemgedeelte was maar ca. 150-200 meter breed, dus met die golven ga je al gauw voorbij het officiële zwemgebied. Na een tijdje in de branding te hebben gespeeld waren we toe aan een drankje. Alleen die snijdende zandstormen voelen op een natte zoute huid nog even een stukje minder prettig aan. Dat werd dus kinderen tillen naar de duinrand waar een strandtent stond. Dan blijken de kinderen toch wel weer wat gegroeid, want Pimmetje op mijn nek en dan ruim 500 meter door het zand was een mooie work-out naast de fietstocht.

Omdat we misschien morgen (als het weer het toelaat) vertrekken naar Vlieland moeten we vandaag de fietsen inleveren (voor 18 uur). Dus na een drankje bij de strandtent stappen we weer met z’n allen op en gaan we richting West-Terschelling. Keurig op tijd (ca. 17.45 uur) zijn we bij de verhuurder en kunnen we daarna een plekje op een fijn terras met uitzicht over het wat een warme hap eten (restaurant Zeezicht). Na het eten een rustige wandeling terug naar de haven, goed voor de spijsvertering. Iets minder fijn voor Pim. Die maakt namelijk met de haven en belangrijker – de speeltuin – in zicht een flinke smakkerd voorover en heeft nu een schaafwond naast zijn oog en een blauwe plek op zijn voorhoofd. Je kunt je voorstellen dat het luchtalarm even afging. Aan boord aangekomen de wond schoongemaakt en een toetje doet gelukkig wonderen om de pijn te verzachten.

Er volgde een onstuimige nacht met flinke windstoten. We hebben alle voorspellingen bekeken en het lijkt rond 10.15-10.30 uur toch redelijk oké om de tocht naar Vlieland te wagen. Dus zo gezegd zo gedaan. We zouden vlak voor het Schuitengat met verrekijker beoordelen of dit te doen was, of dat we toch beter de iets langere route via de Meep en Vliestroom zouden nemen.

We besluiten dat we het Schuitengat kunnen nemen. We hadden alle voorbereidingen toch al getroffen (alles storm klaar gemaakt), dus zonde als dat voor niets is ;-). In het begin vallen de golven nog mee, maar als we tussen de twee platen waar het Schuitengat doorheen loopt uitkomen krijgen we toch flink rollers. Gemiddeld een metertje hoog, maar hier en daar toch wel 2 a 2,5 meter. Het was wat rollen en stampen (vandaar dat uw blogster aan het roer moest staan), maar we kwamen prima aan in Vlieland. En de kids zult u zich afvragen: die hebben heerlijk op het bed naar de iPad gekeken en spelletjes gespeeld. Alsof er niets aan de hand was…

Op Vlieland aangekomen hadden we de kinderen beloofd dat zij ook voor hun een eigen fiets zouden huren. Dus op naar de fietsenverhuur vlak bij de haven. Ik nog op zoek naar een elektrische bakfiets, maar die zijn heel zeldzaam hier en als ze die al hebben dan zijn ze de komende 3 weken verhuurd. Dus wij beiden een normale fiets en de kinderen hun

eigen kinderfiets. Heerlijk dat je dat nooit verleert. Saar en Pim stappen zo op (beiden fietsen waren een maat groter dan ze gewend zijn) en fietsen zo weg. Er staat op dat moment nog steeds een flinke wind en natuurlijk precies van voren als we met z’n allen naar het dorpje fietsen. Hier en daar moeten we Pim dus een klein beetje helpen om tegen de wind in vooruit te komen. Na het fietstochtje mag Saar een vlieger uitzoeken en Pim zoekt een dino truck uit… die papa verwent zijn kinderen wel 🙂 Inmiddels is Pim wel een beetje klaar met zelf fietsen. Dat is niet heel handig, maar gelukkig zit er nog een locatie van onze fietsverhuur in het dorpje. Meteen er maar naar toe en een wisseling van fietsen. BJ en Saar gaan voor de ouder-kind tandem en ik neem een bakfiets met Pim (helaas zonder ’turbo’). Die bakfiets is wel heel handig, daar kunnen meteen de boodschappen die we hadden gedaan voor het avondeten in en ook de zwemvesten en nieuwe aanwinsten van de kinderen. Saar kan niet wachten totdat we gaan vliegeren, dus hup terug naar de boot, boodschappen wegbergen en op naar het strand.

Saar is helemaal in haar nopjes met de vlieger. Hij doet het goed en ze vertelt trots aan iedereen dat ze een nieuwe vlieger heeft en met papa samen op de ’tweefiets’ (lees tandem) heeft gereden. Pim vermaakt zich ondertussen met mama aan de rand van het water. Lekker heen en weer rennen en modder gooien. Iets later vindt hij een stukje hout dat met een beetje fantasie op een vrachtboot lijkt. Als het niet al een beetje aan de late kant was geweest, had hij zich daar nog echt uren mee kunnen vermaken. Het is toch wel tijd om naar de boot te gaan en lekker te gaan eten.

We hadden de krabbenhengeltjes nog helemaal niet gebruikt, dus na het eten gaan we met z’n allen krabben vangen. Nou ja, papa en mama zijn aan het hengelen en de kids lopen heen en weer met de schepnetjes (wie wat bewaard die heeft wat, heel handig dat dit allemaal nog aan boord lag van vorig jaar). We moeten goed op onze spullen letten. In een onbewaakt ogenblik wordt de spekvoorraad van een mede hengelaar door een grote zeemeeuw gepikt 😀

Na het hengelen lopen we met een ijsje in de hand nog even naar het strand. We zijn Pim meteen ‘kwijt’, want hij heeft zijn ‘bootje’  weer gevonden. Het is voor hem dan ook heel jammer dat we na een tijdje weer moeten gaan. Het koelt al aardig af en ik heb de eerste druppeltjes gevoeld. Eerst even kort de voetjes schoonmaken bij het toiletgebouw en daarna even goed afspoelen achterop de boot met de warme douche. BJ maakt meteen de kuip even schoon. Als we hadden geweten dat de regen zo zou doorzetten zoals het nu (op het moment dat ik dit blog schrijf) regent dan had hij dat eigenlijk niet hoeven doen. Was wellicht ook beter geweest, want nu kon ik namelijk Pim zijn bedje (tentje) verschonen. Het raampje naar de kuip stond open en het was een beetje nat geworden… Pim heeft nu wel weer een fris en schoon bedje 🙂

Nu veel later vaart de KNRM uit. Er blijken twee surfers in de problemen te zitten. Ze gaan er met twee boten heen. We liggen vlak achter het boothuis van de kleine reddingsboot en kunnen alles goed zien en horen. We horen het marifoonkanaal waarop ze gaan communiceren en luisteren even mee. Als ze de surfers hebben gevonden neemt de grote reddingsboot ze

aan boord en besluit ze maar even naar Terschelling terug te brengen (alles voor een extra tochtje lijkt het 🙂 ). Het is al laat, de wind lijkt (hier in de haven ten minste) even te zijn gaan liggen en het wordt al bijna donker. Het is dus niet verantwoord ze nog zelf terug te laten surfen. We berekenen dat het ook wel een goed half uur zou kosten om terug te komen. Uiteindelijk horen we dat ze goed en wel zijn afgeleverd bij familie die bij het KNRM station op Terschelling op ze wacht.

BJ loopt een stukje hard (ondanks de regen) en vindt een leuke strandtent niet al te ver weg, dus daar gaan we morgen maar eens kijken. ’s Middags gaan we met de Vliehors Expres naar de meest westelijke kant van het eiland. Ik ben benieuwd wat de kinderen ervan vinden.

Met dank aan uw vaste bloggers, Bernard en Dora, mogen wij (Bert Jan, Sabine, Saar en Pim) weer twee heerlijke weekjes genieten aan boord van de Bluebridge. Dit betekent ook dat we uiteraard als gastbloggers de activiteiten van de Bluebridge en haar passagiers delen. Zoals al te lezen was in het bericht van uw vaste bloggers zijn we onze inschepingsdag/vrijdag ook meteen gaan varen naar Enkhuizen.

 

Op zaterdag (22-7) hebben we hier afgesproken met Ivor, Jessica (incl. mini) en Ischa (hun neefje en grote vriend van Saar). Het is deze dag prachtig weer, dus perfect om met z’n allen een stukje te varen op het IJsselmeer. We genieten in het begin van een heel kalm briesje. Iets later trekt de wind wat aan en zien we in de verte ook al wat donkere wolken aankomen, dus terug richting de haven.

Terwijl Ivor en Jessica daar even gaan inchecken in de B&B, gaan Bert Jan en ik met de kinderen als vaste prik naar de lokale speeltuin. Voor de kinderen heerlijk van de hoge glijbaan glijden, rennen, en draaien met de zweefmolen. We eindigen deze dag in ons vaste restaurant. Tijdens het eten zien we ook op eens de oproep voor een nieuwe kok (een oproep die we begrijpen, niet alles is even lekker, maar we hebben gegeten).

Zondag is een iets wisselvalligere dag. In Enkhuizen is naast het Zuiderzeemuseum ook een soort mini pretpark – Sprookjeswonderland. Het is een beetje een soort uitgebreid sprookjesbos van de Efteling en dan zonder al die andere (achtbaan) attracties die de Efteling heeft. Voor Saar en Pim helemaal perfect, maar ook Ischa, BJ en Ivor hebben zich uitstekend vermaakt in een aantal attracties 🙂

 

Net als vorig jaar gaan we weer naar de Wadden via Makkum. Enkhuizen – Makkum is

een aardig stuk varen en in de vroege ochtend willen we nog van de gunstige windrichting gebruik maken. Dit valt een beetje, want het waait bijna niet. Achter ons waarschijnlijk wel, want we zien tijdens onze tocht wel ruim 8 windhozen van groot tot klein. Dus toch maar op de motor. In de loop van de ochtend draait de wind en ter hoogte van Stavoren kan het zeil er toch op. Uiteindelijk moet de motor er toch weer een beetje bij om de tocht niet te lang te maken voor onze kleine matroosjes.

Onze avonturen in Makkum en omgeving zijn te lezen in het volgende blog 🙂