bluebridge

Zaterdag 19/08 krijgen we verjaardagsbezoek in de Aeolushaven.  Bert Jan en Sabine met Saar en Pim en Simone en Niels met Rifka. Gezellig druk met zovelen.  We starten met een lekkere lunch aan boord en daarna willen de meesten een wandeling gaan maken. Naar de pont bij het IJplein is niet zover en de wandelwagen gaat mee voor het geval dat de kleintjes vermoeid raken. Op de Dam is, zoals gebruikelijk , van alles te zien . De terugweg naar het station doen we met de tram. Bij terugkomst wordt er taart gegeten en geborreld. Ook de foodmarkt naast de haven is leuk om even te bekijken. Grote fabriekshallen van Stork zijn omgebouwd tot restaurant, foodmarkt, met aangrenzende supermarkt en een grote evenmentenhal.( Bert jan laat een foto zien van een conferentiespeech, die hij daar pasgeleden heeft gehouden.)
Om ca. 20:00 uur keert de rust terug aan boord.
Zondagmorgen vertrekken we kort na tienen uit Amsterdam. Via het noordzeekanaal gaan we richting Haarlem.
Precies op tijd om 13:15 uur gaat voor ons de brug in de A9 open. Nog even bij Spaarndam een sluis passeren, de enige ,die ik ken, waar je wat moet betalen.
Een uurtje later liggen we op een plekje vlakbij de molen en aan de rand van het centrum van Haarlem.
We bellen mijn broer Paul, die in Haarlem woont, of hij samen met Ina ons wil bezoeken.
Het wordt een gezellige en ook late avond.
De volgende morgen om 9:00 uur gaan de bruggen in Haarlem weer werken. We gaan , samen  met een klein konvooi, de stad uit. De reis verloopt zeer voorspoedig en we liggen om 16:15 uur voor de spoorbruggen in Gouda. We hebben weeer geluk we kunnen om 16:28 uur meeliften met een groot en hoog containerschip en verdienen hiermee 4 uur wachten voor de reguliere opening voor de pleziervaart.
In Gouda blijven we overnachten,
Vandaag even voor achten vertrokken, op tijd want we moeten wat bruggen passeren die exact volgens een strak tijdschema werken.
Alles loopt ook vandaag weer volgens plan en we liggen rond half vier in de haven van  Willemstad. Op onderstaande foto zie je de reuze motorjachten die eigenlijk thuishoren aan de Cote d’Azur.

Morgen vertrekken we richting onze thuishaven Colijnsplaat en zit de zomervakantie met de bluebridge er weer op.

Het vorige verhaal stopte ’s nachts in Medemblik. Op zaterdagochtend zijn we uiteraard met broodjes gestart: het is immers zaterdag. Het is wat regenachtig en grauw, maar er is opklaring beloofd voor later op de dag. Het waait ook stevig, dat zal niet veranderen. Maar de richting lijkt gunstig. De haven van Medemblik is nu vol actie, de watersportdagen zijn nu pas echt op gang. We zien allerlei motorbootjes, het lichtschip Texel, een soort vikingschip, flyboarders, een stoomspuit en nog meer bijzondere bootjes. Rifka benoemt ze namelijk allemaal: bootje, bootje, bootje. Als we naar Stavoren gaan kunnen we ruime wind varen. Dit is onder de rook van Medemblik nog leuk. We zien de lasers weer in actie. Iets meer actie dan gisteren toen het bijna windstil was.

Ook zien we nog zo’n 50 zeilboten zonder zeil ons tegemoet varen. Dit blijken de volgboten te zijn die elk bij een zwemmer vanuit Stavoren horen. Dappere zwemmers die zich in deze wind en over deze afstand zwemmend willen verplaatsen.

Inmiddels zijn we ook verder het Ijsselmeer op gevaren, en de wind heeft daar wat gemene korte golven gemaakt. We rollen dus als een vrolijke pingpongbal over het water. Dora probeert dapper een soepje te maken van Andijkse tomaten, maar veel verder dan de pan op het cardanisch  opgehangen fornuis zitten komt ze niet. Alle kopjes en borden rinkelen in de kastjes, een vergeten glas vat stuk in de gootsteen, de cherrytomaten zoeken uitbreiding van leefruimte. Er is er eigenlijk maar 1 die het heerlijk vindt om zo te rollen:

Hoe dichter we bij Stavoren komen, hoe drukker het wordt op het water. De skutsjes hebben zich inmiddels gemeld voor wat opwarm-rakjes. We lopen de buitenmarina binnen en overleggen even over de ligplaats. De havenmeester wil ons net aan de lij-zijde van een zijsteiger hebben, maar wij voelen meer voor de loefzijde. We krijgen onze zin en maar goed ook. We zien de rest van de middag en avond nog vele boten een poging doen om de eerder box binnen te lopen, maar het is niet te doen met deze wind.

Vanaf onze ligplaats liggen we ideaal om het skutsjesilen te kunnen volgen.

We lopen met zijn allen even het dorp in om boodschappen te doen. Dit zeilfeest lijkt bijna voor de Friezen op wat carnaval is voor de zuiderlingen. Grote drommen mensen waarvan er veel met een drankje op rondlopen. Om te vieren dat er iemand gewonnen heeft nemen we uiteraard nog maar eens een groene jongen als we weer terug zijn op de boot.

Dora leeft zich weer eens uit als kokkie en we eten lekker hutspot met rookworst, op 12 augustus, omdat het kan! Als de avond valt spelen we nog wat potjes Rummikub. We hebben ware kampioenen in ons midden, en voor de gezelligheid laat ik uit de boeken wie dat dan zijn. Maar wees uitgenodigd om ook eens een potje mee te spelen.

En dan zondag, de dag des heren, dus wat is een betere bestemming voor ons vandaag dan Urk? We doen nog snel boodschappen in Stavoren, we hebben uitgebreid gezocht dat dat in Urk niet mogelijk gaat zijn. De wind is een brave 1-2 Bft, het zonnetje komt erbij kijken en de koers is ruime wind-gijpje-ruime wind. We zijn de haven net uit (Simone doet mee met de vele Duitsers in de haven en krijgt manouvreer les) en de schipper besluit wat olie op het vuur te gooien: is het geen ideale dag om die spinnaker eens uit de bakskist te trekken? Helaas ligt ie helemaal onderop, onder wat fietsen, een krukje, een fietsstoel en wat al niet meer. Lijnen zijn er wel, een blokje ook wel, een vrije val. Ok, geen ophouder en neerhouder voor de boom, maarja, bijna voor de wind, heb je dan een boom nodig? Het is Dora nota bene die iedereen overhaalt en Bernard duikt de bakskist in. Niels als een kind zo blij, en niet heel veel later staat ie hoor! Het is een hele mooie lap zeil, slechts 1 klein gaatje weten we op te speuren. En hij staat nog goed gezet ook. hier volgen wat sfeerimpressies van deze mooie belevenis.

We zijn er allemaal zeer tevreden over. De spi wordt ook perfect getrimd door Niels. Het kost wel wat nekspierpijn, want we moeten netjes voor de wind blijven en de spi moet bol blijven. Na een keer op 14 aandringen om m weer neer te halen omdat het zo we mooi was, halen we m binnen om een kopje koffie met taart te nuttigen. En even de foto doorsturen naar Bert Jan. Volgende keer doen we ‘m met boom en met jou!

We varen verder met de genua op de spi-boom. Het zonnetje brandt lekker door, de wind neemt nog wat af, dus na een tocht van ruim 4 uur mag de motor ons naar de haven brengen. We vinden een mooi plekje in de haven tegen de wal. We zien ontzettend veel jonge mannen met hun kinderen lopen, maar geen vrouwen. Bernard gaat op onderzoek uit en komt erachter dat de mannen vanochtend naar de kerk zijn geweest, en de vrouwen nu aan de beurt zijn. Op de vraag wanneer de mannen dan tijd hebben voor de vrouwen wordt schamper gelachen en “’s avonds” geantwoord. Daar proosten we maar weer eens op.

Aan boord sluiten we de dag af met een heerlijk maaltje en een verblijf in spa en welnessresort Blue Bridge.

Na een twee weken de familie Schrijver aan boord te hebben gehad en een paar dagen met zijn tweetjes, komen nu de volgende gasten inschepen op de Blue Bridge. Op woensdagavond komen Niels, Simone en de kleine matroos Rifka zich melden. Simone neemt even het blog over.

Woensdagavond is het meteen feest: we worden rond 20:30 opgewacht bij de parkeerpoort van de haven in Lelystad. Met stiekem toch ook een berg bagage lopen en loopfietsen we naar de boot. Rifka heeft zoals gebruikelijk een wenperiode op de boot nodig en besluit tegen 23:00 dat het misschien wel tijd is om te gaan slapen. De rest volgt net iets te laat, zodat het ’s ochtends alweer op tijd donderdag is. De weersverwachtingen zijn Hollandsch Zomersch: grijs, soms een zonnetje, meestal niet, en wat wind. Natuurlijk, als Bernard aan boord is, komt de wind uit de richting van de bestemming: Enkhuizen. Dus lekker kruisen die kant uit. Nog even de snelheidsmeter schoonmaken om de records te kunnen waarnemen.

Rifka duikt ondertussen ergens de slaapcabine in, niets lekkerder dan slapen in een wiegende boot. We varen met een redelijke snelheid en komen dus ook al snel in de bui van de dag uit. Ik ben eigenwijs en wil geen droog pak aan dus dan maar een nat pak. De rest schuilt even binnen. Na de bui geef ik het roer aan eerste dekknecht Niels. Die merkt op dat er niet zo heel veel diepte onder de boot zit. Maar we hebben goed op de 9 jaar oude kaart gekeken, dus er is niets aan het handje. Totdat we een goed kwartier later ineens groene tonnen aan onze rechterkant zien. Hoorden die niet links van ons te blijven? En die kardinale ton die we eerder zagen, had die dan toch iets te betekenen? We kijken nog eens op de kaarten en concluderen dan dat het maar goed was dat we even flink schuin gingen, want dit was niet het diepste deel van het IJsselmeer waar we zojuist overheen voeren.

Dora vindt ook dat we wel net iets te schuin gaan om fijn een soepje te kunnen serveren, dus we gaan het eerste rif maar eens proberen. Daardoor wordt het wat minder wild. Wat zou trouwens de uitgang “-ka” betekenen? Zou onze kleine wilde Rifka daar meer van weten?

In de loop van de middag lopen we de Compagnieshaven in Enkhuizen binnen. We krijgen een mooie plek met B40 en parkeren op zijn Middellandse zee in en dat doet de zon ineens ook weer verschijnen. Ook wij voeren hier de speeltuintest uit. Resultaat: best ok, vooral de wipkippen!

Dora maakt een heerlijke maaltijd en Rifka neemt een bad in de douche. We sluiten vandaag wat eerder af, want we zijn allemaal wel moe van de lange dag met het hoofd in de wind.

Plan voor de vrijdag is een tocht naar Medemblik. De verwachting voor deze dag is wat minder wind, maar volgens het marifoonbericht nog steeds wel 2-3 Bft. Ik denk dat dat alleen gehaald is door mensen die gisteren bonen hebben gegeten, want wij hebben na een goed uur dobberen toch maar de motor bijgezet. Inmiddels hebben we gezelschap gekregen van duizenden verstekelingen: vieze plakmuggen! Hoogtepunt van deze reis is dat we een glimp van Pakjesboot 5 zien. Of is het toch een veerboot? Want die pakjesboot kan toch helemaal niet hier zijn?

We varen nog door een veldje WK Laserzeilers en lopen de Westerhaven binnen nadat de brugwachter ons nog net op t laatst gezien heeft. We krijgen een mooie nieuwe box toegewezen en parkeren wederom achteruit. We proberen de boot van de muggen te ontdoen, iets waar onze buren net wat minder enthousiast van zijn: zij mogen nu ook aan de slag.

In Medemblik zijn de watersportdagen aan de gang en vanavond is er culinaire kade. In deze haven is het echter erg rustig. Wij hebben onze eigen culinaire ster bij ons en eten lekker laat een salade. Ons vreetbeertje krijgt echter bijzondere pannenkoeken: vierkante pannenkoeken. Die zijn zo lekker dat ze er wel 4 weggewerkt krijgt. En een toetje!

Met volle buiken houden we ons koest de rest van de avond. Morgen eens aan de overkant van het water kijken: er is daar skutsjesilen en een zwemtocht Stavoren-Medemblik georganiseerd.

Zondag even in Maarssen de vakantieverhalen aangehoord. Alles is uitstekend bevallen, de kinderen hebben zich prima vermaakt en dan hebben de ouders het ook goed gehad. Allen waren door wind en zon lekker gebruind.
We rijden door naar Lelystad en konden nog lekker genieten van een zomeravond aan boord.
Maandag morgen weer een buitenontbijtje, special voor Paul: We moeten het wel zelf klaarmaken, het is geen hotel.

’s Middags een fietstochtje naar de Oostvaardersplassen, mooi warm weer en een mooie tocht.
Vandaag, dinsdag, direct na het ontbijt de fiets op om wat voor de boot te kopen en uiteraard de dagelijkse boodschappen. Toch weer meer dan 30 km gefietst. In de loop van de middag is regen voorspeld, Het is na enen en we voelen de eerste druppels. We zijn precies op tijd weer aan boord en de regen kan nu goed beginnen en doet dit ook tot een uur of negen s’ avonds.
Morgen de boot in orde maken voor ons nieuwe gasten.
We melden ons weer vanaf donderdag.

We hebben ons goed vermaakt in Workum. De jachthaven is onderdeel van It Soal: een surfstrand, camping, jachthaven en water-huisjes-park in één. Het is behoorlijk groot; de camping bevat een paar honderd plekken voor tenten en caravans en zeker 100 stacaravans. De jachthaven biedt ook plaats aan een paar honderd boten en het ‘waterpark’ bestaat uit enkele tientallen watervilla’s met ligplaatsen voor de deur.

Vanuit de jachthaven loop je in een minuut of 5 naar de camping, waar onder andere een winkel is, een skatepark (ik had jammer genoeg geen spullen bij me), een animatieruimte, een restaurant en een snackbar. De camping ligt direct aan het IJsselmeerstrand, dat zich op die plek vanwege de ligging en de (on)diepte erg goed leent om te wind- en kitesurfen.

Donderdagochtend loop ik eerst naar de receptie van de camping om fietsen te huren en wat broodjes voor het ontbijt te halen. Daarna gaan we met Saar en Pim naar de ‘Fun Factory’ waar ze kunnen knutselen. Ik maak met Saar een toverstafje en Pim maakt met een vel papier en een hele tube lijm een ‘vliegtuig’.

Na het knutselen stappen we op de fiets naar Workum. Het is een kilometer of twee fietsen en we zijn er zo, want we hebben een stevig windje in de rug. We fietsen even langs de kleine passantenhaven midden in het dorp waar we een aantal jaar geleden gelegen hebben. We verbazen ons er weer over hoeveel bruggen je door moet om bij die haven te komen. Toch heeft ons verblijf daar destijds blijkbaar indruk gemaakt. We zien namelijk een stoere sloep voorbij komen met een bekende naam: de Bert Jan 😉

Na de lunch fietsen we naar de Nylander, een biologische kaasboerderij aan de rand van Workum. Hier krijgen we een rondleiding en uitleg over het proces dat melk ondergaat om kaas te worden. Er hing een indringende kaaslucht. Je moet ervan houden…

Buiten was een leuk speeltuintje waar Saar en Pim zich goed vermaakt hebben. Ze maakten wat vriendjes met wie ze graag op de foto wilden. Hieronder het resultaat.

’s Avonds na het eten moesten we natuurlijk naar de kinderdisco. Alle klassiekers kwamen langs: hoofd, schouders maar ook knie en zelfs teen.

De volgende ochtend kijken we naar buiten en naar de weerberichten. We twijfelen tussen nog een dagje in Workum blijven en op pad gaan richting Lelystad. Het waait ’s ochtends een knoop of 20 ZW met vlagen 25. De voorspellingen hebben het over afnemende wind die naar het westen draait. We besluiten om het water op te gaan.

Zodra we het IJsselmeer op komen blijkt het wat harder te waaien dan voorspeld. Het eerste stukje om de kop van Stavoren heen is even stampen en rollen tegen de wind in op de motor. Vanaf Stavoren kan het zeil erop. Alleen met de kleine fok en af en toe de motor een beetje bij lopen we 6 – 7 knopen, prima dus.

De heren en dames weervoorspellers hadden het niet helemaal bij het rechte eind: in plaats van een afnemende ruimende wind blijft het waaien en draait de wind zelfs iets richting het zuiden. Uiteindelijk is Lelystad net bezeild en komen er uitschieters boven de 35 knopen langs.

Het kan de Bluebridge niet deren, die glijdt onvermoeibaar over de golven heen. De kinderen blijven het grootste deel van de reis binnen in hun kamer en doen een dutje of spelen wat. Als we bijna in Lelystad achter de dijk varen komen ze naar buiten en bivakkeren ze daar nog even.

Tegen een uur of 17:00 varen we de passantenkom van de Houtribhaven binnen. Het waait nog flink dus er staan direct wat mensen op de kant klaar om ons op te vangen. Ze kijken wat vreemd als we eerst recht op ze afvaren en daarna weer van ze wegsturen. Sabine legt uit dat het met de schroefwerking te maken heeft (rechtsdraaiend dus bocht linksom is korter). Een aantal van de gezichten veranderen van verbazing in begrip. Een aantal ook niet 😉

Na een ‘360’ in de kom schuiven we de Bluebridge opzij tussen twee andere jachten en zitten onze omzwervingen er weer op.

Saar helpt nog even bij het vullen van de watertanks en daarna schuiven we bij het havenrestaurant aan voor een heerlijk maal.

Morgen rijden we weer naar Maarssen. Wij hebben ervan genoten en de kinderen ook – wie weet tot volgend jaar!